ŁĄŻYN – gmina Obrowo. Po raz pierwszy wieś została wymieniona w 1248 roku jako Lanszino, którą książę kujawski i łęczycki Kazimierz nadał kapelanowi Markowi. W 1306 roku wieś była własnością 5 mieszczan toruńskich. W 1362 roku podczas pobytu w Szarleju na Kujawach książę kujawski i gniewkowski Władysław Biały nadał ją Janowi Bugheimowi, rajcy toruńskiemu.Na początku XVI wieku ( 1512 – 1520 )część wsi była własnością Stefana Łążyńskiego Zielonki. W 1775 roku parafia łążyńska obejmowała: Łążyn, Zębowo, Kawęczyn oraz wsie olenderskie: Kazimierzewo i Kuźniki. Majątek łążyński należał wtedy do Antoniego Nałęcza – miecznika dobrzyńskiego, Franciszka Nałęcza – wojskiego dobrzyńskiego oraz Ludwika Przeciszewskiego – sędziego bobrownickiego. W 1817 roku dziedzicem wsi był Stanisław Romocki. Wieś liczyła wtedy 22 dymy mieszkalne z 173 mieszkańcami. Od 1848 roku majątek łążyński należał do Gustawa Zielińskiego, syna Norberta, który za pomoc udzielaną powstańcom styczniowym został zesłany na Syberię. Podczas publicznej licytacji majątku w 1904 roku nabył go Konstanty Zieliński, syn Gustawa. Ciekawostki krajoznawcze: kościół parafialny p.w. Świętych Apostołów Piotra i Pawła został wybudowany w 1848 roku, na miejscu drewnianego pochodzącego z 1710 r., a który spłonął w 1846 roku;  dwór zbudowany z drewna i cegły w XVIII wieku z alkierzami; park dworski krajobrazowy powstał w połowie XIX wieku, w którym rosną 23 gatunki drzew.

                                                                     Materiał opracował. H. Miłoszewski.