Ciechocin to gmina o historii sięgającej czasów średniowiecza. Pierwsza wzmianka o Ciechocinie pochodzi z 1242 roku, kiedy wieś została nadana biskupowi włocławskiemu. W czasach średniowiecznych wzniesiono tu zamek książąt kujawskich, który z czasem stał się własnością biskupów. Był to prosty, murowany dwór obronny, zbudowany na planie zbliżonym do kwadratu. Budowla nie miała ozdób, poza dwoma kamieniami z herbami, które umieszczono na ścianie frontowej. Na jednym znajdował się herb Doliwa - godło rodowe Nałęczów, na drugim zaś godło biskupa Dembowskiego - Jelita. W latach 1331 - 1343 obszar gminy znajdował się w rękach Zakonu Krzyżackiego. Następnie, na mocy postanowień pokoju kaliskiego, Kazimierzowi Wielkiemu udało się w 1343 roku odzyskać Ciechocin wraz Ziemią Dobrzyńską. W 1392 roku tereny te zostały zastawione przez Władysława Opolczyka Krzyżakom, w związku z czym ponownie znalazły się w ich rękach, aby po Pokoju w Raciążu w 1405 roku ponownie wrócić w granice Polski. To właśnie na zamku w Ciechocinie w dniu 24 września 1410 roku król Władysław Jagiełło rozpuścił do domu swoje wojsko po zwycięskiej wojnie z Krzyżakami. W październiku 1410 roku na zamku biskupa włocławskiego schronił się przed pogonią krzyżacką rycerz Mikołaj z Ryńska. Kolejne lata to czas rozkwitu, dzięki licznym przywilejom i swobodom, jaki mieszkańcom Golubia nadał Kazimierz Jagiellończyk. Zniesienia podatków i ceł przyczyniło się do rozwoju handlu. W latach 1655-1657 Ciechocin znajdował się w posiadaniu Szwedów. Niedługo później, w 1709 roku tereny dotknęła epidemia dżumy, która trwała do roku 1710. W czasach zaborów Ciechocin był wsią graniczną. Na Drwęcy przebiegała granica zaboru pruskiego i rosyjskiego, a między Ciechocinem a Elgiszewem istniało połączenie promowe. Dopiero po odzyskaniu niepodległości został zbudowany most łączący obie wsie. Po wybuchu II wojny światowej, na mocy dekretu Hitlera z 8 października 1939 roku, Ciechocin został wcielony do Rzeszy. Miejscowość została wyzwolona spod okupacji hitlerowskiej 23 stycznia 1945 roku.

Elgiszewo -Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z roku 1293 kiedy biskup kujawski Wisław otrzymał wieś w zamian za inne dobra odstąpione Krzyżakom.

Pruska Łąka - Miejscowość wzmiankowana jest po raz pierwszy w źródłach z 1403 r. jako Lanke. W średniowieczu był to majątek rycerski w komturstwie kowalewskim, a w 1457 r. właścicielem był Remit von der Lancke. W połowie XVI w. jedna część dóbr należała do Macieja Elzanowskiego, druga zaś do toruńskiego burmistrza, Jana Strobanda.

Gronowo - Wieś w ciągu swojego istnienia wielokrotnie zmieniała właścicieli: w 1407 wzmiankowana jako własność komturstwa toruńskiego, od 1520 w posiadaniu rady miejskiej Torunia. Z Gronowem związany jest przedstawiciel znanego rodu Kostków, herbu Dąbrowa, bowiem w 1525 r. Zygmunt I nadaje młyn Franciszkowi Estkenowi z Torunia. W 1553 r. Hans Estken sprzedaje młyn Stanisławowi Kostce, s. Jakuba i Anny Rokosównej. W roku 1570 młyn w Gronowie stanowi własność królewską w dzierżawie Jana Strobanda, administracyjnie położony jest w powiecie michałowskim, parafii Wielka Łąka. Obecnie młyn i osada młyńska nie istnieją. Wieś Gronowo w 1570 jest królewszczyzną, w XVIII wieku stanowi majątek szlachecki. W 1798 roku właścicielem Gronowa został Samuel Wolff, a następnie książę W.W. Puzyna.

Relację przygotował Zdzisław Grabowski.