Działowo – wieś. W średniowieczu majątek rycerski Nicolasa (Mikołaja) należący administracyjnie do krzyżackiego wójtostwa w Lipienku. Wzmiankowany w latach 1423–1424 rycerz Nicolas von Salendorf (z Działdowa) jest prawdopodobnie pierwszym znanym przedstawicielem rodziny Działowskich pieczętujących się herbem Prawdzic a Działowo - szlacheckim gniazdem rodzinnym. Rodzina Działowskich silnie skoligacona z innymi rodami szlacheckimi w ziemi chełmińskiej posiadała Działowo do 1940r. W różnym okresie czasu Działowscy posiadali także inne majątki tj. Płąchawy, Pilewice, Błędowo, Mgowo, Dębieniec, Goryń, Malankowo, Uciąż, Linowiec, Mirakowo i Turzno. Z wielopokoleniowej rodziny Działowskich należy wspomnieć Mikołaja Działyńskiego starostę radzyńskiego z II połowy  XV wieku, Wawrzyńca Działowskiego posła na sejm z XVIII wieku, Zygmunta Działowskiego– założyciela Towarzystwa Naukowego w Toruniu , żyjącego w latach 1843–1878 oraz Apolinarego Działowskiego czynnie wspierającego powstanie styczniowe. Od 1940–1943 roku majątek był własnością skarbu III Rzeszy a od 1943r. do końca wojny jego właścicielem był baron von Sternberg, któremu Działowo miało zrekompensować utracony majątek w Estonii.

Ciekawostki krajoznawcze: zrekonstruowany dwór, który wzniósł w latach 1894–1919 Eustachy Działowski; oficyna dworska klasycystyczna z około 1800 r.; budynek ekonomówki z końca XIX w.; park krajobrazowy z połowy XIX w. z 16 gatunkami drzew (w tym jodła kaukaska i sumak octowiec); kaplica pw. Matki Boskiej Nieustającej Pomocy – należąca do parafii sarnowskiej. Kaplica pochodzi z końca XIX w. wzniesiona przez Działowskich.

Kościół św. Michała Archanioła w Błędowie - kościół parafialny dekanatu Wąbrzeźno. Wzmiankowany w 1320. Został wzniesiony prawdopodobnie na początku XIV wieku. W 1410 zniszczony, następnie odbudowany. Spalony w 1922 r. w 1924 odbudowany z zachowaniem murów obwodowych pierwotnego kościoła salowego w obecnej nawie. Gotycki, z niemal całkowitym zatarciem cech stylowych. Orientowany, murowany, w częściach gotyckich z kamienia polnego z użyciem cegły. W południowej ścianie nawy zamurowany portal gotycki z XIV wieku - ostrołukowy, profilowany, z formowanej cegły.

Przy kościele dzwonnica drewniana konstrukcji słupowej w kształcie krosna z XIX wieku. Dzwon prawdopodobnie z 1533 z minuskułowym napisem.

                                                                   Materiał opracował: Zdzisław Grabowski.