Żołdowo - Wieś lokowana w XIII wieku jako własność prywatna (rycerska). Wyszła z niej rodzina Żołędowskich herbu Rawicz. Przeszła w ręce Moszczeńskich herbu Nałęcz w 1565 roku. Po wymarciu rodu Żołędowskich (jednej gałęzi), w końcu XIX wieku została sprzedana hr. von Klaist za 1,5 miliona marek. Obszar tej majętności wynosił 16 tys. hektarów. Moszczeńscy zastrzegli sobie możliwość korzystania z boru. Majątek ten nazywany był Żołędowszczyzna od nazwy wsi Żołędowo. W roku 1647 Stanisław Moszczeński, miecznik inowrocławski, kupił od Zofii z Sierskich, żony Adama Rynarzewskiego, spadkobierczyni Jana Żołędowskiego, część wsi Żołędowo za sumę 3500 złp. Z tego Żołędowa pochodziła Elżbieta Żołędowska, córka Wojciecha Żołędowskiego. W 1597 roku Andrzej Moszczeński, mąż Elżbiety spisywał wzajemne dożywocie. Wojciech Żołędowski opłaca pobór ze wsi Żołędowo w 1583 roku. Żołędowski herbu Rawicz, Wielkopolska 1565 r. Miejscowość ta pisana była różnie: Żołędowo, Żołądowo lub Żołądkowo.

Zabytki - Drewniany kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego pochodzi z 1715 r. Wnętrze w stylu barokowym, główny ołtarz z XVII wieku z obrazem Zdjęcie Chrystusa z krzyża. Świątynia posiada dwuspadowy dach kryty czerwoną dachówką oraz barokową wieżę. Dzwony odlane zostały w XVI wieku przez ludwisarza Gerharda Beningka.

Miejscowy pałac pochodzi z 1820 r. Do roku 1840 był własnością rodziny Karłowskich, z której wywodzi się bł. Maria Karłowska – założycielka Zgromadzenia Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej. Pałac należy do Zgromadzenia od 1983 roku i mieści obecnie dom dla samotnych matek oraz przedszkole. Pałac stanowił niegdyś ośrodek majątku zwanego Jastrzębie, co upamiętnia sześć jastrzębi wykutych w elewacji.

Na terenie wsi zlokalizowany był nieczynny cmentarz ewangelicki.

Góra Szybowników - zwana także Łysą, Czarcią lub Czarną Górą – pagór typu ostrogi wysoczyznowej w Zboczu Fordońskim w Bydgoszczy, w dzielnicy Fordon. Wzgórze wznosi się 54 m ponad poziom Fordonu i 66 m ponad lustro Wisły. Stanowi wzgórze narożne Zbocza Fordońskiego i południowo-wschodni narożnik Wysoczyzny Świeckiej. Z racji swego położenia wzgórze stanowi punkt widokowy. Poniżej widoczne są poszczególne osiedla bydgoskiej dzielnicy Fordon. Od strony południowej widoczna jest pradolina Noteci-Warty, zaś od strony wschodniej Dolina Dolnej Wisły na swym wąskim odcinku przełomu Fordońskiego. Miejsce to podczas zaboru pruskiego nazywano Wzgórzem Wilhelma (niem. Wilhelmshöhe) dla upamiętnienia wizyty w Bydgoszczy i w Fordonie w 1872 roku cesarza Wilhelma I Hohenzollerna. Obecna nazwa wzniesienia nawiązuje do istniejącej w latach 1933-1963 Szkoły Szybowcowej w Fordonie. Ze wzgórza adepci szkoły dokonywali wzlotów na szybowcach, zaś na wysoczyźnie znajdowały się hangary i trawiaste lotnisko. Szkoła w okresie swego istnienia wykształciła 5,8 tys. pilotów, z tego 4,2 tys. w okresie powojennym, zaś jej absolwentem był m.in. dowódca wojsk lotniczych (1956-1962) gen. bryg. Jan Frey-Bielecki.

5 kwietnia 2002 r. u podnóża góry odsłonięto pomnik Ikara (autor Tadeusz Nowak) ku pamięci lotniska Fordon. Pamiątką przeszłości jest również zachowany na zboczu, pochodzący z okresu międzywojennego kamienny znak trzech mew w okręgu, oznaczający szkołę szybowcową.

                                                                  Informację opracował Zdzisław Grabowski.