Wybcz - Pierwsza wiadomość o wsi Wypczik pochodzi z 1364 r., kiedy to wielki mistrz krzyżacki Winrich von Kniprode potwierdził własność rycerską synom zmarłego Hansa von Soesta, Piotrowi i Tylmannowi. Po wybuchu wojny trzynastoletniej król Kazimierz Jagiellończyk przekazał wieś w ręce wojewody chełmińskiego, Gabriela Bażyńskiego, a ten, w zamian za udzieloną pożyczkę, przekazał ją mieszczaninowi toruńskiemu, Hermannowi Pape. We wsi znajduje się zabytkowy pałac zbudowany w latach 1858–1861 i park z drugiej połowy XIX wieku. Po wojnie opuszczony pałac zaadaptowano na Szkołę Podstawową.

         Nawra - Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z 1248 r,. w średniowieczu stanowiła własność rycerską, a od XVII w. znalazła się w posiadaniu rodu Kruszyńskich, by po 1865 r. przejść na rodzinę Sczanieckich. Jest to miejsce wyjątkowe, zasłużone dla kultury narodowej, ostoja polskości w czasach zaborów. Gromadzony w nawrzyńskim pałacu przez stulecia pokaźny i cenny księgozbiór, należał do największych na obszarze dawnych Prus Królewskich.

Zabytki - Zespół pałacowo-parkowy: klasycystyczny pałac zbudowany w latach 1798-1805 dla Konstantego Kruszyńskiego, przebudowany ok. 1870-80 dla rodziny Sczanieckich. Od 1865 roku właścicielem został ród Sczanieckich, po ślubie Bogusławy, córki Władysława Kruszyńskiego, z działaczem narodowym i kolekcjonerem sztuki Michałem Sczanieckim. W czasie II wojny światowej pałac został zdewastowany przez Niemców, którzy już na początku okupacji usunęli całkowicie z majątku ostatnich właścicieli: Jana i Irenę z Cichowskich Sczanieckich. Po bokach pałacu znajdują się dwie symetrycznie rozmieszczone oficyny. Pałac otoczony jest zaprojektowanym przez braci Larassów parkiem krajobrazowym z I połowy XIX wieku.

- Klasycystyczna karczma z końca XVIII w.

- Gotycko - barokowy kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej z kamieni polnych i cegły powstał prawdopodobnie w XIV w., przebudowany po 1661 i 1778-86, wewnątrz wyposażenie barokowe. W rokokowym ołtarzu głównym obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem z pierwszej połowy XVII wieku, w sukience z 1767, według legendy przywieziony z niewoli moskiewskiej przez Bernarda Kruszyńskiego. Wśród pozostałego wyposażenia znajdują się: epitafium Kruszyńskich z 1815, fundacji Konstantego Kruszyńskiego, ołtarze boczne z przełomu XVII i XVIII w., późnorenesansowe stalle z pierwszej połowy XVII w., rokokowa ambona z trzeciej ćwierci XVIII w.

        Głuchowo – wieś. W 1257 roku była własnością rycerską w komturstwie papowskim. Gniazdo rodowe rodziny Głuchowskich, którzy jako właściciele majątku głuchowskiego i okolicy występują do końca XVI wieku, m.in. przedstawiciel rodu – Jan Głuchowski ofiarował w 1453 roku Związkowi Pruskiemu, srebrną jaszczurkę – symbol Towarzystwa Jaszczurczego. W XVII wieku własność Kruszyńskich, a do połowy XVIII wieku Cieleskich. Drogą koligacji rodzinnych majątek głuchowski przeszedł do Trembeckich. Od XIX wieku właścicielami Głuchowa byli Niemcy m.in. Dankelmann, Reibnitz, Ruperti. W latach 1901-1945 właścicielem był Albrecht hrabia von Alvensleben z  Ostromecka. Ciekawostki krajoznawcze: pałac z 2 połowy XIX wieku; park krajobrazowy dworski z 35 gatunkami drzew (platan klonolisty, sosna amerykańska, jesion amerykański i choina kanadyjska).

                                                                  Informację opracował Zdzisław Grabowski.