- Uczestnicy z małym opóźnieniem (grupa poczekała na spóźnionych) wymaszerowała z pętli MZK autobusu linii nr 12 na Leśnej Polanie i skierowała się w kierunku Piwnic. Trasa wiodła leśną drogą która doprowadziła uczestników do mostku na Strudze Piwnickiej (Rychnowskiej) za którą rozpoczyna się rezerwat Las Piwnicki.
Rezerwat przyrody Las Piwnicki – leśny rezerwat przyrody o ochronie częściowej, położony na terenie gminy Łysomice (wieś Piwnice), w pobliżu Torunia.

Ochronie podlega grąd z 300-letnimi dębami oraz 160-letnimi sosnami. Jeden z najstarszych rezerwatów przyrody w Polsce, założony w 1924 r. Rezerwat przyrody Las Piwnicki został utworzony zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 25 sierpnia 1956 r.

Powierzchnia rezerwatu wynosi 37,20 ha położone w leśnictwie Olek w Nadleśnictwie Dobrzejewice. Celem ochrony jest zachowanie wielogatunkowych zbiorowisk leśnych o cechach naturalnych, występujących na glebach wytworzonych z piasków tarasowych i wydmowych. Rezerwat reprezentuje niewielki, dobrze zachowany fragment bogatych florystycznie lasów i borów mieszanych, porastających w przeszłości rozległe obszary pradoliny Wisły. Południową granicę stanowi malowniczo meandrująca Struga Piwnicka. Najwyższe wzniesienie występuje w środkowo-zachodniej części rezerwatu i osiąga 71,5 m n.p.m. Teren obniża się łagodnie ku zachodowi, gdzie znajduje się punkt najniższy 61,5 m n.p.m. W rezerwacie znajdują się dwa wały wydmowe o wysokości 3-5 m, wydłużone w kierunku zachodnim.

       Gatunkami panującymi w drzewostanach rezerwatu są: sosna pospolita, dąb bezszypułkowy i szypułkowy, grab pospolity, olsza czarna oraz brzoza gruczołkowata i omszona. Z krzewów spotykać można: leszczynę pospolitą, berberys zwyczajny, bez czarny, czeremchę zwyczajną, dereń świdwę, kruszynę, trzmielinę europejską i brodawkowatą oraz tawlinę.

Większość drzewostanów posiada strukturę piętrową. Do częściej spotykanych gatunków runa leśnego należą gatunki charakterystyczne dla grądów, borów i olszyn: konwalia majowa i dwulistna, czyściec leśny, gwiazdnica wielokwiatowa, gajowiec żółty, kokorycz wątła, orlica pospolita, śmiałek pogięty, borówka czernica, skrzyp leśny, siódmaczek leśny, marzanka wonna, przylaszczka, złoć mała i żółta, zawilec gajowy i niecierpek pospolity. Fauna rezerwatu reprezentowana jest przez wszystkie gatunki płazów, gadów, ptaków i drobnych ssaków charakterystycznych dla obszaru niżowego.

Na jego terenie działała Stacja Ekologiczna Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.

- Uczestnicy przemaszerowali przez rezerwat, dłużej zatrzymując się przy budynku b. stacji UMK na odpoczynek. Po przekroczeniu drogi grupa przez wiadukt poszła w kierunku osady leśnej w Olku zatrzymując się najpierw na polanie przy Strudze Piwnickiej, gdzie znajduje się mogiła harcerzy zamordowanych przez hitlerowców. W 1944 r. chcąc zatrzeć po sobie ślady Niemcy przewieźli zwłoki w to miejsce, na którym obecnie znajduje się pomnik i płyta nagrobna. Kolejnym miejscem była stara żwirownia i znajdujący się tu głaz narzutowy o obwodzie 600 cm i wysokości 170 cm – pomnik przyrody nieożywionej, ostatnim miejscem był pole biwakowe przy leśniczówce w Olku gdzie uczestnicy zatrzymali się na odpoczynek.

Olek – osada leśna z leśniczówką, leżąca nad Strugą Łysomicką (zwaną również Strugą Piwnicką). Olek był wzmiankowany w 1682 r. jako dawny majątek rycerski. W 1884 r. po zakupieniu przez miasto Toruń leśnego rewiru Olek, mieszkał tu leśniczy.  Pod koniec XVIII w. właścicielem osady był Georg Ernst Lichtwuss, a od 1808 r. Johann Pohl. W 1852 r. kiedy właścicielem majątku został Albert Pohl,  przyłączono do Olka, osadę Chorab. Od 1889 r. Olek należał do miasta Torunia.

- Po postoju uczestnicy pomaszerowali drogą leśną i szlakiem zielonym przez cmentarz-miejsce straceń Polaków z czasów II wojny światowej Barbarkę – Cmentarz Ofiar Hitleryzmu, do osady leśnej Barbarka.

Osada Leśna Barbarka jest położona w lesie w północno-wschodniej części Torunia, wewnątrz większego kompleksu leśnego. Stanowi obszar 3,8 ha. Występuje w źródłach pisanych już od 1299 r. Związana z miejscem kultu św. Barbary oraz z funkcjonującym w niej młynem była określana jako „dobra młyńskie”. Na przełomie XIX i XX w., a głównie w okresie międzywojennym XX w., stała się miejscem wypoczynkowym dla mieszkańców miasta.

- Po odpoczynku i degustacji produktów przygotowanych przez panie z KG w Osieku, część uczestników wyjechała autobusem MZK a pozostali pod przewodnictwem Jacka Orłowskiego przemaszerowała na pętlę MZK Toruń-Wrzosy.

                                                                                 Materiał opracował Tadeusz Perlik .