- Uczestnicy spotkali się na lewobrzeżu Toruniu na Placu AK, skąd pomaszerowali wzdłuż starego mostu drogowego w kierunku Wisły. Na drodze stanęła im Polska Wisełka (która po ostatnich deszczach przybrała), z powodu braku dogodnej przeprawy uczestnicy musieli wykazać się pewną dozą pomysłowości by przeprawić się na drugi brzeg np. boso w bród, po rozłożonych kłodach i w różnych miejscach i jakoś się przeprawili na Kępę Bazarową. Drogą wzdłuż brzegu Wisły uczestnicy dotarli przy Przystani Budowlanych na punkt widokowy – chwila na podziwianie panoramy starówki, wspólne foto i dalej w drogę. Przy Forcie Kolejowym uczestnicy podzielili się na dwie grupy, jedni pozostali a drudzy udali się w mocno zakrzaczony teren i rozpoczęli penetrację by zobaczyć ruiny jakie pozostały po wysadzonym forcie (taka „hart korowa wyprawa”).

Fort Kolejowy (znany również jako Fort XVI Twierdzy Toruń) – fort artyleryjski, przystosowywany do obrony okrężnej zbudowany w latach 1863-66 (na planie sześciokąta).

Po otwarciu w 1861 r. linii kolejowej do Kutna i nowego dworca Toruń-Przedmieście (dziś Toruń-Główny) przystąpiono do budowy na wschód od dworca nowego Fortu Kolejowego, w celu zapewnienia obrony tego węzła kolejowego i późniejszego mostu kolejowego na Wiśle. Na budowie Fortu Kolejowego zakończył się pierwszy etap tworzenia XIX w. twierdzy toruńskiej, w wyniku którego powstał tzw. wewnętrzny pas fortyfikacji.W 1912 r. w celu wzmocnienia dzieła dobudowano trzy betonowe stanowiska dla dział 15 cm (150 mm). Okres rozbiórki dzieła nastąpił w latach pięćdziesiątych XX w. Obecnie jest najbardziej zniszczonym i zaniedbanym fortem dawnej Twierdzy Toruń.

- Kolejnym etapem wędrówki było przejście przez Rudak, zadrzewionym terenem wzdłuż torów kolejowych a następnie drogą nad Jezioro (zbiornik) Nagus.

Rudak to lewobrzeżna dzielnica miasta Torunia, położona w szerokim łuku Wisły. Charakteryzuje się zabudową przeważnie jednorodzinną i niewielkimi budowlami wielorodzinnymi z lat 90-tych XX w. Ponadto znajduje się tu wielki obszar ogródków działkowych (pow. ok. 100 ha), a w południowej części znajduje się kopalnia gliny i zakłady ceramiki budowlanej. Na Rudaku stwierdzono ślady osadnictwa wczesnośredniowiecznego (osada o bliżej nieokreślonym charakterze). Pierwsze pisane wzmianki o Rudaku pochodzą z 1340 r. (Rodacke, w 1414 r. Rodek) w dokumencie komtura krzyżackiego Heinricha Zengera. Od początku Rudak był wsią czynszową komturstwa nieszawskiego, a w czasach polskich podlegał starostwu Dybowskiemu . W 1603 r. osada zostaje zasiedlona przez Olendrów, w XIX i na pocz. XX w. z uwagi na rozbudowę Twierdzy Toruń ulokowano tu kilka dzieł obronnych i kompleks koszarowy. Znajdujące się na Rudaku pokłady iłów (pstre iły plioceńskie serii poznańskiej) stworzyły podstawę do rozwoju cegielni w połowie XIX w. W granice miasta Torunia Rudak został włączony w całości w 1950 r.

Jezioro Nagus - bezodpływowy zbiornik wodny pochodzenia antropogenicznego o powierzchni 7,7 ha i maksymalnej głębokości 10 m. Jest to największy zbiornik wodny w granicach Torunia. Okoliczne tereny maja charakter gliniasty - wydobywano tu glinę już od czasów średniowiecza. Powstał w latach 60. XX w. w wyniku napływu wód gruntowych do nie eksploatowanego wyrobiska iłów (tzw. glinianka). Położony w obrębie ulic: Lipnowska, Gliniecka, Rypińska. Niekorzystne cechy morfometryczne powodują, że jezioro Nagus jest bardzo podatne na degradację. Latem od głębokości 6 m zanika tlen, a przy dnie wyczuwalny jest zapach siarkowodoru. Jezioro nie jest dostępne dla celów rekreacyjnych.

- Po pół godzinnym wypoczynku grupa udała się drogą w kierunku Wisły i doszła do biegnącego lasem szlaku turystycznego koloru czerwonego, podążając nim osiągnęła Czerniewice.

                                                                                  

                                                                                            Opracował: Tadeusz Perlik.