- Wczesnym rankiem, pociągiem przejechaliśmy z Torunia Wsch. PKP do Ostaszewa.
Ostaszewo – wieś w położona w wojew. kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Łysomice. Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z dokumentu zakonnego z 1255 r., gdzie wieś nazywa się Gross Osteschaw. Obecne Ostaszewo pierwotnie składało się z trzech niejako odrębnych jednostek administracyjnych, aż do początków XVIII w. Do tych jednostek należały: Ostaszewo wieś, Ostaszewko i Ostaszewo folwark.

We wsi znajduje się dwupiętrowy pałac o cechach klasycystycznych (wł. prywatna) i park krajobrazowy z 2 połowy XIX w., na którego terenie wyróżniono 34 gatunki drzew i krzewów, m.in. jarząb, jodłę kaukaską oraz klon srebrzysty. Na skraju parku znajduje się dawne mauzoleum, grobowiec rodzinny Wegnerów z 2 poł. XIX w. zamienione po II wojnie światowej na kaplicę.

- Wycieczkę rozpoczęliśmy od przemarszu przez wieś zatrzymując się na chwilę przy sklepie w którym zaopatrzyliśmy się w napoje, lody i drożdżówki. Dalej najpierw szutrową drogą polną a następnie szosą dotarliśmy do zespołu dworsko-parkowego w Tylicach.

Tylice – rolnicza wieś położona w wojew. kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Łysomice. Na terenie dzisiejszych Tylic archeolodzy znaleźli ślady osadnicze z okresu późnego średniowiecza. Tylice jako dobra rycerskie należały do komturstwa toruńskiego, a w latach 1423-24 razem z Ostaszewkiem obejmowały 32 łany. Do właścicieli tych dóbr należał obowiązek jednej służby w zbroi lekkiej.

Zespół dworsko-parkowy w Tylicach o powierzchni 2,20 ha jest pozostałością po dawnym parku krajobrazowym z połowy XIX w. Park otaczający dwór był większy od obecnego o północną część otoczoną szpalerem drzew. Park, staw i zabudowania folwarku otoczone były niegdyś fosą, a wyspa na oczku wodnym połączona była z brzegiem drewnianym mostkiem od strony dworu. Drzewostan parku reprezentowany jest przez około 15 gatunków drzew i 7 gatunków krzewów.

- Po odpoczynku szybko przemaszerowaliśmy do kolejnej wsi Gostkowo.

Gostkowo – wieś położona w wojew. kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Łysomice. Wieś o układzie owalnicy, przez środek której przepływa Struga Toruńska. W 1263 r. została nadana przez zakon krzyżacki biskupowi sambijskiemu. Około 1423-24 wieś rycerska w komturstwie toruńskim, 1570 r. w pow. chełmińskim. W 1490 r. własność Henryka Krugera, 1526 r. Krystyny Kriigerowej, a w 1570 r. Łukasza Krugera z Torunia. W końcu XVI w. w posiadaniu rodziny Kamińskich-Czerny.
W Gostkowie znajduje się jeden z najstarszych wiejskich kościołów Ziemi Chełmińskiej, gotycki, wzniesiony na przeł. XIII i XIV w. Pierwsza wzmianka o kościele pochodzi z 1445 r. Według tradycji przebudowany w XVI w. z fundacji Kamińskich-Czerny. Kościół zmieniał wezwania: 1647 r. – p.w. Wszystkich Świętych, 1670 r. – p.w. Wniebowzięcia Matki Bożej (zachował się do dziś).

W kościele przeważa wystrój barokowy, niemniej bogato reprezentowane są gotyckie dzieła sztuki. Na cmentarzu przykościelnym kaplice grobowe rodzin Kentzerów i Łukiewskich z pocz. XX w.
- Dzięki uprzejmości proboszcza obejrzeliśmy wnętrze i wysłuchaliśmy jego opowieści o historii i elementach wyposażenia. Po kościele obejrzeliśmy cmentarz i znajdujące się na nim kaplice grobowe. Po przejściu kolejnego odcinka trasy dotarliśmy do ostatniej już wsi Turzna.

Turzno – wieś położona w wojew. kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Łysomice. Na kartach historii pojawiła się po raz pierwszy w 1222 r. Do 1466 r. Turzno należało do Krzyżaków, do komturii toruńskiej. Od 1 poł. XVIII w. pozostawało w rękach Zboińskich herbu Ogończyk, następnie Działowskich (od 1801) i Gajewskich (od 1861).

Ciekawostka związana z Turznem to fakt, że dwukrotnie, najpierw w 1825 r., a następnie na kilka dni w 1827 r., w drodze do Gdańska, zatrzymał się tutaj Fryderyk Chopin. Upamiętnia to dzisiaj popiersie kompozytora znajdujące się przed pałacem, na końcu alei kasztanowej.

We wsi zachował się eklektyczny pałac z 1 połowy XIX w. (wł. prywatna) zbudowany wg projektu architekta, Henryka Marconiego, dla Augustyna Działowskiego. Obok znajduje się oficyna pałacowa z 1913 r. oraz park krajobrazowy z 1 połowy XIX w. z 54 gatunkami drzew iglastych i liściastych (m.in. daglezja, skrzydłorzech kaukaski, tulipanowiec amerykański i dąb błotny) i dębem szypułkowym o obwodzie 430 cm – pomnikiem przyrody i ruina altany parkowej z około 1850 r., tzw. „ romantyczna ruina”. W latach 2008-09 zaprojektowano przebudowę pałacu, wraz z dobudowaniem nowego skrzydła. 
W centrum wsi stoją: krzyż choleryczny typu karawaka z XIX w., klasycystyczna kapliczka z 1800 r. oraz dawny zajazd z początku XIX w.

- Po przejściu całej wsi i obejrzeniu wszystkich ciekawych obiektów udaliśmy się na stację kolejową PKP z której powróciliśmy do Torunia.