Włocławek – miasto liczące 125 tys. mieszkańców, położone nad Wisłą i Zgłowiączką. W połowie X w. we Włocławku funkcjonował gród obronny mający duże znaczenie, m.in. został wymieniony w kronice Galla Anonima – jako jeden z najważniejszych grodów po Poznaniu i Gnieźnie. W połowie XII w. do Włocławka została przeniesiona z Kruszwicy siedziba biskupa kujawskiego. Około połowy XIII w dokonano próby lokacji miasta; ponownie prawa miejskie Włocławek otrzymał w 1339 r., szczególny rozkwit biskupiego  miasta nastąpił po 1466 r.( II pokój toruński) w wyniku handlu zbożem i drewnem. Od 1520 r. istniała tam królewska komora celna. Jako prywatne miasto biskupie Włocławek był ośrodkiem życia kulturalnego, religijnego i przemysłowego. Wojny w XVII i XVIII w. oraz rozbiory Polski doprowadziły miasto do upadku i zniszczenia. Po drugim rozbiorze Włocławek znalazł się w zaborze pruskim a po 1815 r. w zaborze rosyjskim (Królestwo Polskie). W 1799 r. w mieście powstała nowoczesna papiernia. Od 1862 r. Włocławek uzyskał połączenie kolejowe z Kutnem i Toruniem. W latach 1975-1998 miasto było stolicą woj. włocławskiego. Z pośród wielu obiektów zabytkowych należy wymienić: katedrę p.w. Wniebowzięcia NMP, kościół św. Jana Chrzciciela, kościół św. Witalisa, zespół klasztorny reformatorów oraz pałac biskupów włocławskich. Włocławek ma doskonale rozwiniętą sieć szlaków turystyki pieszej i rowerowej.   

                                                                 Materiał opracował Henryk Miłoszewski.