Osiek - początkowo osada nosiła nazwę Osieczek, następnie Osiek nad Wisłą dla odróżnienia od innych miejscowości o tej samej popularnej wówczas nazwie. Pierwotnie terminem Osiek określano warownię leśną z nagromadzonych i pospajanych pni drzewnych. Miejscowość została wymieniona po raz pierwszy w 1388 roku, kiedy to biskup płocki Ścibor dokonał erekcji tutejszej parafii. W połowie XVI w. wieś była własnością szlachecką Mikołaja i Pawła Nałęczów. Pod koniec XVI w. należała do J. Łążyńskiego, S. Łosia i W. Nałęcza. W 1729 roku dziedzicami majątku osieckiego byli Albin i Andrzej Kowalewscy, a w 1746 r. należała do Mikołaja Kowalewskiego. W dniach 16– 20 lipca 1831 r. Osiek był widownią przeprawy przez Wisłę armii rosyjskiej pod wodzą feldmarszałka Iwana Paskiewicza. Zostały wtedy zbudowane 3 mosty na rzece, po których przeszło wojsko liczące ponad 50 000 żołnierzy i ponad 300 dział. Na uznanie zasługuje znaczący udział mieszkańców Osieka w powstaniu styczniowym w 1863 r. pod dowództwem ówczesnych dziedziców Kowalewskich. Wskutek represji popowstaniowych władze zaboru rosyjskiego zlikwidowały Urząd Gminy w Osieku przenosząc siedzibę władz do Obrowa. W połowie XIX w. ówczesny właściciel Osieka prowadził eksploatację torfu na potrzeby warzelni soli w Ciechocinku.

Silno -wieś wymieniona była w dokumencie księcia Władysława Opolczyka z 1391 r., który oddał w zastaw Silino i kilka innych wsi leżących na ziemi dobrzyńskiej wielkiemu mistrzowi Konradowi von Wallenrode. Z 1562 r. pochodzi wilkierz, czyli zbiór praw i obowiązków, dla mieszkańców wsi. We wsi znajduje się dawny budynek pruskiej straży granicznej z XIX w., unikalny wodowskaz z XIX w. pokazujący poziom wody w Wiśle i dwa cmentarze: ewangelicki z XIX w. oraz dla wyłowionych z Wisły topielców. Na cmentarzu znajduje się mogiła zamordowanego przez Niemców w listopadzie 1939 r. miejscowego nauczyciela, Paula Hinza. Poza tym w miejscowości stoi pomnik ofiar terroru hitlerowskiego zamordowanych w latach 1939–1945 oraz budynek szkoły z końca XIX w.