Dobrzejewice – wieś o rodowodzie XIV w. Zapewne już w średniowieczu istniała we wsi  parafia. Obecny kościół parafialny p.w. św. Wawrzyńca zbudowano w latach 1892 – 1893 w stylu neogotyckim. W czasie I wojny (1914 – 1918) został poważnie uszkodzony. W miejscowości tej znajdują się XIX wieczne chaty drewniane (nr. 37 i 49) oraz dawny murowany budynek czworaka z końca XIX w.                      

Kopanino – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Lubicz. Na Kopanino składa się Kopanino oraz Smolnik, zwany także Kopanino-Smolnik, położony na południe od rdzennego Kopanina i rozciągający się aż do Grabowca.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.

Przez miejscowość przepływa rzeka Jordan, dopływ Drwęcy.

Położona jest ok. 10 km na południowy wschód od Torunia; liczba mieszkańców wynosi 299 (2011). Graniczy ze Złotorią i Nową Wsią od północy oraz Grabowcem i Oborami od południa.

Znajduje się tutaj nieczynny cmentarz ewangelicki z nagrobkami z końca XIX w. oraz pomnik przyrody - 350-letni dąb o obwodzie 422 cm i wysokości 24 m.

W 1883 r. wieś liczyła obszar 1928 mórg z 59 budynkami, w tym było 18 domów mieszkalnych, 117 mieszkańców oraz szkoła ewangelicka. Obecnie jest to wieś sołecka – parafii Złotoria.

Obiekty o wartości historyczno-kulturowej:

cmentarz ewangelicki nieczynny z XIX wieku, najstarsze nagrobki z 1893 r.

zabudowa mieszkaniowa murowana z około 1900 r.

chata za częścią gospodarczą drewniana z połowy XIX wieku.

 

Złotoria –wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Lubicz.

Do 1954 roku miejscowość była siedzibą gminy Złotoria. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa toruńskiego.

Liczba mieszkańców ok. 1,7 tys. W 1242 była własnością biskupów włocławskich, w 1262 lokowana na prawie niemieckim. Administracyjnie należała do Ziemi dobrzyńskiej. Od 1379 roku we władaniu Władysława Opolczyka. W 1391 roku Złotoria zastawiona została Krzyżakom przez Władysława Opolczyka.

Tu w maju 1411 doszło do wymiany opieczętowanych dokumentów I pokoju toruńskiego.

Zabytki ruiny zamku Kazimierza Wielkiego zbudowanego około połowy XIV wieku, położone przy ujściu Drwęcy do Wisły. W 1391 zamek oddany w zastaw Krzyżakom, zwrócony Polsce w 1405, w 1409 zniszczony przez Krzyżaków,

kościół neogotycki św. Wojciecha z 1904, z barokowym wyposażeniem wnętrza, częściowo pochodzącym z rozebranego kościoła dominikanów w Toruniu,

domy wiejskie z XIX w. (murowane z cegły i drewniane konstrukcji wieńcowej),

drewniany most z końca XIX wieku,

fragmenty kordonu granicznego carsko-pruskiego,

szachulcowy budynek Dyrekcji Zarządu Dróg Wodnych z XIX w.

 

                                                                          Materiał opracował z. Grabowski.