Port Drzewny w Toruniu uruchomiono 5 października 1909 roku w miejscu, w którym już w XVII w. wytworzyła się naturalna odnoga Wisły. Pełnił on funkcje magazynowe dla spławianego Wisłą drewna i mógł jednorazowo pomieścić ok. 230 tratw. Przy porcie tym działały również warsztaty remontowe małych rzecznych jednostek pływających oraz tartak. Roczne dochody portu w latach 1912-1913 wynosiły ok. 70.000 marek. Po przejęciu portu przez władze polskie w 1920 r. państwo wraz z władzami miasta utworzyło spółkę o nazwie “Port Drzewny przy Starym Toruniu”, która miała za zadanie budowę rzecznych statków, jednak problemy finansowe zahamowały rozwój portu. Znaczenie tego portu zmieniło się radykalnie na mocy orzeczenia Wojewody Pomorskiego z roku 1934, kiedy to portowy basen stał się tarliskiem ochronnym sandacza.

Przysiek związany jest od samego początku z Toruniem. W średniowieczu był wsią czynszową komturstwa toruńskiego. Podczas wojny trzynastoletniej w 1457 roku został nadany przez króla Kazimierza IV Jagiellończyka miastu Toruniowi. W XVI w Przysieku powstał folwark zarządzany przez burmistrza Torunia. Jeden z nich Henryk Stroband nakazał w latach 1597-1601 wzniesienie w miejscowości murowanego dworu oraz zabudowań gospodarskich. Na początku XVII wieku Rada Miasta uzyskała przywilej propinacji dla okolicznych osad. W związku z tym w roku 1608 w Przysieku zbudowano browar i gorzelnię. Przedsiębiorstwo to przynosiło znaczne zyski miastu. Wskutek prowadzonych przez Rzeczpospolitą wojen w XVIII zaczęły jednak chylić się ku upadkowi. Dzieła zniszczenia dopełniły pożary miejscowości w 1725, 1730 i 1731. W 1772 po I rozbiorze Przysiek administracyjnie znalazł się w Prusach co jeszcze bardziej skomplikowało sytuację posiadania majątku przez miasto. Ostatecznie zdecydowano się na likwidację gorzelni w 1803 roku. Browar upadł w 1815. W 1833 majątek sprzedano w ręce prywatne. Do II wojny światowej był on w posiadaniu rodziny Neumannów. Po 1945 został przejęty na rzecz Skarbu Państwa. W 2005 roku w Przysieku powstał pierwszy w Polsce Ośrodek Formacji Diakonów Stałych.

                                                                                              opracował Zdzisław Grabowski.