Młyniec – gmina  Lubicz. Od średniowiecza wieś rozwijała się po obu stronach Drwęcy,  dlatego jej części posiadały różnych właścicieli: prawa część leżąca na ziemi chełmińskiej – należała  do Krzyżaków, lewa leżąca na ziemi dobrzyńskiej – do  biskupów kujawskich. W 1258 roku komes mazowiecki Bogusza Miecławic zapisał wieś w testamencie swojej żonie Ludmile. W późniejszym czasie część wsi należała do klasztoru benedyktynek z Torunia. W 1609 roku ksieni Zofia Dulska wydzierżawiła część wsi kapitule biskupiej w Chełmży. Od połowy XVII wieku do 1772 roku część Młyńca należała do jezuitów toruńskich. Wieś była miejscowością graniczną pomiędzy zaborem pruskim i rosyjskim, co utrwaliło sztuczny podział Młyńca. W XIX i na początku XX wieku w Młyńcu istniały dwa majątki, których właścicielami byli w 1910 roku Kacper Bazański oraz Teofil Kliński von Rautenberg. Ciekawostki krajoznawcze: kościół filialny parafii lubickiej św. Ignacego Loyoli, drewniany, wzniesiony w 1750 roku; dwa młyny „ Pachur ” i  „ Bierzgieł ” z końca XIX wieku, usytuowane na Strudze Rychnowskiej 

                                                                                              opracował Henryk Miłoszewski.