Otłoczyn – wieś. W połowie XII w. okolica należała do Sasina Januszowica, po którym dziedziczył syn Gedko (w latach 1206-1226 biskup płocki). Gedko dokonał zamiany Otłoczyna na „Latowicz”. Następnie wieś trafiła jako posag do klasztoru norbertanek w Strzelnie, potem od 1215 r. aż do czasów rozbiorowych znajdowała się w rękach biskupów włocławskich. W 1788 r. biskup włocławski Rybiński osiedlił tam osadników holenderskich. Ciekawostki krajoznawcze: kościół poewangelicki, obecnie parafialny p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa, zbudowany w latach 1901-1902. Dawny cmentarz ewangelicki rekatolizowany  po II wojnie światowej z początków XX w. Nad rzeczką Tążyną młyn Kuta z przełomu XIX i XX w. oraz schrony niemieckie z 1944 r.

 

Czerniewice -W średniowieczu był to majątek rycerski, potem szlachecki. W 1667 r. jego właścicielem został Mikołaj Tulibowski, a w 1738 r. należał do Augusta Gąsiorowskiego, a następnie przeszedł do Klemensa Łempickiego. Od 1874 r. majątek Czerniewice należał do rodziny Modrzejewskich. W 1862 roku otwarto linię kolejową: Toruń – Otłoczyn granica zaborów Alexandrowo – Warszawa, która przecięła ziemie należące do majątku. Pod koniec XIX wieku na terenie majątku dworskiego odkryto źródła wód mineralnych (solanki jodowo–bromowe) o mniejszym stężeniu niż solanka ciechocińska. Do 1920 roku, gdy Ciechocinek, był oddzielony od Torunia granicą, Czerniewice ze źródłem leczniczej solanki były dla torunian ulubionym miejscem wypoczynku. Dobre przyjęcie gości zapewniała restauracja z krytym tarasem i widokiem na Wisłę. W 1898 r. otwarto zakład kąpielowy. W roku 1907 w letnie niedziele do Czerniewic dowoziło gości aż pięć toruńskich parowców z muzyką. W okresie międzywojennym powstało uzdrowisko dla kilkunastu kuracjuszy. Zakład powstał dzięki inicjatywie ówczesnego właściciela majątku Józefa Modrzejewskiego, w sąsiedztwie lasów iglastych porastających wydmowe tereny Puszczy Bydgoskiej. Likwidacja po pierwszej wojnie światowej granicy między Toruniem i Ciechocinkiem położyła kres popularności Czerniewic. Po wojnie w 1946 r. istniał tu folwark miejski, włączony w 1955 r. do miasta. Ciekawostki krajoznawczo–przyrodnicze: relikty dawnego parku dworskiego z II połowy XIX wieku. oraz wydmy porośnięte lasami sosnowymi.

                                                                                                   opracował Zdzisław Grabowski.