Łąkorz (wieś) – wzmiankowana w 1414 roku w krzyżackiej „Księdze Strat” jako spalona. W 1415 roku został wymieniony pleban łąkorski. W latach 1423-1424 stanowiła własność Krzyżaków w komturstwie radzyńskim. W 1439 roku wielki mistrz krzyżacki Paweł von Russdorf nadał część opustoszałej wsi Hansowi Kaschlo. Ponadto, w przywileju dla rycerza Kaschlo była również mowa o prawie do wolnego połowu ryb w jeziorze Płowęż. W 1570 roku wieś była własnością królewską. W XVII wieku dobra ziemskie łąkorskie weszły w skład nowo utworzonego starostwa łąkorskiego, którego starostami byli przedstawiciele możnego rodu Czapskich. W 1759 roku starostą łąkorskim był Tomasz Czapski. Ciekawostki krajoznawcze: kościół św. Mikołaja Biskupa, gotycki zbudowany na początku XIV wieku przez Krzyżaków. Warto zobaczyć w nim drewnianą chrzcielnicę, barokową z 1 połowy XVIII wieku i krucyfiks gotycki z przełomu XV/XVI wieku. Drewniane chałupy z 1 połowy XIX wieku. Częściowo zniszczony murowany wiatrak typu holender z końca XIX wieku. Muzeum Lokalne powstałe dzięki inicjatywie Jana Ostrowskiego, który zgromadził wiele zabytkowych przedmiotów związanych z historią wsi oraz sprzętu i maszyn używanych na wsi. W centrum miejscowości, przy przystanku PKS znajduje się początek turystycznego szlaku zielonego Brodnica – Łąkorz o długości 56 km, administrowany przez Oddział Miejski PTTK w Toruniu.

 Jajkowo -Wieś po raz pierwszy wzmiankowana w 1438 r. Znajdowała się pod panowaniem krzyżackim do traktatu toruńskiego z 1466 r. Następnie była majątkiem królewskim. Po 1772 r. włączona została do Prus. Właścicielami w XVIII w. byli m.in. Błażejewscy, a w 1737 r. Melchior Błażejewski. Kolejnymi właścicielami majątku byli Abramowscy. Rodzina ta pochodziła z Niemiec, wzmianki o nich pochodzą z XVI w. kiedy to Sigmund von Gebrannof w 1558 r. założył wieś Jebrammen pod Gołdapią, a jego synowie Stenzel, Bastian, Hans i Albrecht Witold zaczęli używać nazwiska Abramowski. Rodzina otrzymała szlachectwo, i w XVIII w. osiadła w Stanowie (Stenkendorf) koło Ostródy, gdzie wybudowała pierwszą siedzibę - okazały pałac. W 1845 r. August Abramowski z żoną Karoliną z domu Frymm, postanowili przenieść się w inne strony. Za las sprzedany w okolicy Świecia nad Drwęcą nabyli majątek w Jajkowie. W 1869 r. majątek liczył 2910 mórg, 18 domów i posiadał gorzelnię parową. Zamieszkiwało go 183 mieszkańców. Należały do niego dobra Kantyła liczące 158 ha. August nieustannie powiększał majątek i pod koniec XIX w., gdy przejmował go syn - Paul, liczył on 713 ha, w tym 419 ha gruntów ornych. Do rzeźni odstawiano rocznie 230 wołów i 800 owiec. Pod okiem zarządców majątek kwitł i w brakowało mu tylko stosownej rezydencji. Paul mieszkał w Stenkendorf, gdzie ożenił się z pochodzącą ze starego niemieckiego rodu Gertrudą von Pieschel. Na pocz. XX w. Paul Abramowski rozpoczął budowę nowej siedziby w Jajkowie, w miejscu starego dworu. Zmarł w 1918 r., zaś dalsze prace prowadzono pod okiem wdowy, Gertrudy. Budowlę ukończono przed 1920 r. Majątek po Gertrudzie przejął syn, Erich, urodz. w 1922 r. W okresie międzywojennym w majątku na stałe było zatrudnionych 150 pracowników., w tym 14 woźniców. Hodowano tu również konie wysokiej klasy, kupowane m.in. przez polską kawalerię. Dom Abramowskich był zawsze otwarty dla gości, a zimą urządzano polowania i zabawy myśliwskie. 2 września 1939 r. Żołnierze Korpusu Ochrony Pogranicza Państwa Polskiego w reakcji na doniesienia o aktach dywersji, ze strony paramilitarnych grup miejscowych Niemców przeprowadzili ?akcję oczyszczającą?. W ferworze walk z dywersantami jeden z polskich oddziałów wpadł do Jajkowa i nie słuchając wyjaśnień administratora Rebe, oblał benzyną zabudowania, po czym spalił pałac oraz zabudowania gospodarcze.
W 1945 r. rodzina Abramowskich została wysiedlona do Niemiec, a majątek stał się własnością Skarbu Państwa Polskiego, następnie utworzono tu Państwowe Gospodarstwo Rolne.

Opracował: Zdzisław Grabowski.