Wędrówkę rozpoczęliśmy przy Teatrze Letnim z 1891r.przy którym 2013r. na skwerze stanęła rzeźba J.Waldorffa - krytyka muzycznego. Na trasie  naszej wędrówki znalazły się:1- zegar kwiatowy [kwietnik ten powstał w 1934r]. Wskazówki zegara napędzane są elektrycznym mechanizmem ukrytym pod nasypem.2 -tężnie. Unikatowa i największa  w Europie konstrukcja drewniana do odparowywania wody z solanki. Długość całkowita wynosi:1741m. I segment -655m II segment -723m. Zbudowany do1833r. III segment -369m oddany do użytku w 1859r. Następnie wstecznym wałem powodziowym pomaszerowaliśmydo Warzelni soli (muzeum) która została uruchomiona w 1830 r. i ją zwiedziliśmy. Od przeszło 175 lat wytwarzana jest tu sól spożywcza oraz ciechociński szlam leczniczy i ług leczniczy. Dalszym etapem naszej wędrówki był Park Zdrojowy utworzony w latach 1872 - 75.W parku zobaczyliśmy: fontannę Jaś i Małgosia, muszlę koncertowa w stylu zakopiańskim zbudowana w 1904r. Pijalnia Wód Mineralnych zbudowana. w 1880 - 81 przebudowana  w 1976r., fontanna; Żabka" ,mostek wspomnień, stawy i pływające po nich łabędzie białe i czarne oraz kaczki chińskie. Kolejną atrakcją turystyczną była  słynna fontanna; Grzybek". Jest on obudową źródła nr. 11, czyli głębokiego odwiertu  na 414 m. solanki. Stąd słona woda pompowana jest do tężni. Po zwiedzeniu Ciechocinka szlakiem zielonym; "Krystynki" przemaszerowaliśmy do ujęcia wody pitnej w Kuczku  dla mieszkańców Ciechocinka. Zbudowane w 1895r i przebudowana po II wonie światowej. Z Kuczka wędrowaliśmy szlakiem czarnym "Solnym" do Odoliona. Tu obejrzeliśmy kościół M. B. Fatimskiej zbudowany w 2012r. Idąc dalej traktem po 3km dochodzimy do miejsca straceń upamiętnionego pomnikiem i tablicą wzniesionych w 1964r. W latach 1939 -41 Niemcy zamordowali tu 27 Polaków. Poza szlakiem[ok.300m]w prawo, dojście przecinką znajduje się druga symboliczna mogiła z płytą pamiątkową[1964r].Zamordowano tu 7 Polaków. Po następnych kilometrach przekraczamy mostkiem meandrującą  w rozległej dolinie Tążynę i dalej lasem wędrujemy do Otłoczyna.

 Otłoczyn – wieś. W połowie XII wieku okolica należała do Sasina Januszowica, po którym dziedziczył syn Gedko, który był w latach 1206-1226 biskupem płockim. Gedko dokonał zamiany Otłoczyna na niezidentyfikowaną wieś „Latowicz”. Następnie Otłoczyn przeszedł jako posag do klasztoru norbertanek w Strzelnie, a od 1215 roku aż do czasów rozbiorowych znajdował się w rękach biskupów włocławskich. W 1788 roku biskup włocławski Rybiński osiedlił we wsi osadników holenderskich. Ciekawostki krajoznawcze: kościół poewangelicki, obecnie parafialny p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa, zbudowany w latach 1901-1902; dawny cmentarz ewangelicki, został  rekatolizowany  po II wojnie światowej. Nad rzeczką Tążyną młyn Kuta z przełomu XIX i XX w. oraz schrony niemieckie z 1944 r.

                                                                                                         Opracował: R. Czechowski.