- Wczesnym rankiem, autobusem MZK przejechaliśmy z Torunia do Kawęczyna.

- Wycieczkę rozpoczęliśmy od przemarszu przez wieś na obrzeże do lasu.
Kawęczyn – mała wieś położona w wojew. kujawsko-pomorskim. Znajdowała się tu stacja zagłuszania audycji radiowych. Był to typowy ośrodek zagłuszania emisji radiowych jeden z 249 na terenie Polski (stan na 1955 r.). Praca jego polegała na emitowaniu na falach średnich i krótkich sygnału na częstotliwości stacji nadającej oryginalny sygnał np. Radia Wolej Europy, BBC, Głosu Ameryki i RIAS. Znajdował się tu maszt z antenami, budynek w których znajdował się nadajnik, własna elektrownia-agregaty, magazyn paliwa i budynki socjalno-gospodarcze. To wszystko znajdowało się w lesie na terenie ok. 20 ha, ogrodzonym odrutowanym płotem i pilnowanym przez straż. W związku z zaprzestaniem akcji prowadzenia zagłuszania w 1988 r. teren opustoszał, maszt rozebrano, budynki gospodarcze zniszczały poza jednym w którym znajduje się obecnie prywatne przedszkole (leśny teren przedszkola b. zadbany).

- Po obejrzeniu terenu stacji, dalsza część trasy wiodła drogą leśną przy której zrobiliśmy drugi postój. Na popasie uczciliśmy urodziny Basi i Mariana, którzy poczęstowali uczestników nie tylko cukierkami. Po odpoczynku ponagleni przez prowadzącą pomaszerowaliśmy do Smogorzewca.

Smogorzewiec – wieś/osada leśna położona pomiędzy  Osiekiem n/ Wisłą i Dobrzejewicami została założona w XVIII w. Mieszkańcy osady zajmowali się wypalaniem i karczowaniem lasu, produkcją drzewną oraz wytwarzaniem potażu, smoły i popiołu. W 1775 r. osada była przynależna do parafii w Osieku. Ponad wiek później w Smogorzewcu znajdował się folwark oraz kolonia  należące do dóbr dworskich w Dzikowie. Osadę zamieszkiwało w 1880 r. 84 mieszkańców a jej obszar wynosił 631 mórg. W okresie zaborów osada leżała w pasie przygranicznym zaboru rosyjskiego. Na rozstaju dróg, wśród pól i łąk, bieleje z daleka kapliczka (stał tu niegdyś budynek mieszkalny niemieckiej rodziny Wentów), obok kapliczki odchodzi w prawo ulica The Beatles. To pierwsza w Polsce uliczka The Beatles.
- Po krótkim postoju i wspólnej fotce pomaszerowaliśmy do Osieka nad Wisłą.

Osiek nad Wisłą – wieś w położona w Kotlinie Toruńskiej, w wojew. kujawsko-pomorskim.

Spacer po wsi rozpoczęliśmy od zwiedzenia Osieckiej Izby Regionalnej. Aktualnie Izba Regionalna znajduje sie w Osieckim Klubie Kultury i jest w trakcie urządzania. Jesienią 1978 r. Michał Kokot - artysta fotografik, poeta, malarz przywozi ze sobą ideę utworzenia w Osieku ośrodka, którego istnienie umożliwiałoby działania na rzecz rozwoju regionalnej sztuki i kultury ludowej. Działania te gwarantowałyby odtwarzanie i kontynuowanie zarazem obyczajów – tradycji naszych ojców i praojców w regionie. Tu spotyka znanego i doświadczonego rzeźbiarza ludowego, malarza, muzyka – organistę Józefa Kamińskiego (1913-99) i poetkę ludową Annę Słupczewską (1932 -2008).

W 1979 r. zorganizowano I wystawę sztuki i kultury ludowej w ramach „ Dni Osieka”. Eksponaty z niej zapoczątkowały Osiecka Izbę Regionalną, która mieściła się w drewnianym „ topolowym domu” znanej hafciarki Barbary Marycz. W dawnej sali lekcyjnej i bibliotece, odbywały się kolejne wystawy i imprezy kulturalne oraz spotkania twórców. W kwietniu 1987 r. Izbę Regionalną przeniesiono na dwa lata do pomieszczenia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej.

Od jesieni 1989 r. do 2019 r. Izba z eksponatami znajdowała się w zabytkowej 250- letniej chacie znanych, zasłużonych osieckich kowali Forkiewiczów. W Izbie Regionalnej znajduje się obecnie ok. 500 eksponatów z różnych dziedzin sztuki ludowej: rzeźby, haftu, malarstwa, plecionkarstwa i kowalstwa. Następnie powędrowaliśmy w kierunku szkoły przed którą stoi Kapliczka MB.  Skępskiej (jest ona charakterystyczna w tej części gminy). Została przeniesiona w miejsce na którym stała kiedyś figura św. Rocha (zniszczona). Murowana kapliczka z czasów powojennych mieści rzeźbę osieckiej Maryi wykonaną z drzazgi sosnowej przez anonimowego twórcę około 300 lat temu. Stojąca pod otwartym niebem figura utraciła pierwotne drobne detale rzeźbiarskie i malarskie. W 2013 r. poddana została konserwacji i rekonstrukcji przez Agatę i Bartosza Anusiaków z Wydz. Sztuk Pięknych UMK. Wzorem dla rekonstrukcji stały się lokalne wizerunki – ze złotą sukienką i srebrnym płaszczem dekorowanym ornamentem florystycznym. Sama karnacja Maryi zrekonstruowana została w sposób typowy dla epoki w jakiej powstała – chłodna w tonie, z delikatnym różem na policzkach. Sądząc po formie i rzeźbieniach wzorów na sukni można wysnuć wniosek, że figura miała nawiązywać do Matki Bożej z sanktuarium w Skępem. W epoce baroku rzeźbienie było odbierane jako modlitwa w drewnie i akt uwielbienia dla Maryi Skępskiej. Obecne zaangażowanie parafian w odnowienie figury i remont kapliczki jest godne do naśladowania i potwierdza fakt, że figura Matki Boskiej Skępskiej, o którą dbał w czasie wojny śp. Józef Kamiński, kiedy to Niemcy strącili Ją z dębowego cokołu, stojącego na górce za sklepem „żelaznym”- jest dla wszystkich mieszkańców Osieka nad Wisłą bardzo ważna.
Ostatnim obiektem do którego się udaliśmy był kościół parafialny p.w. Najświętszego Serca Jezusa zbudowany w latach 1927-30 – obecnie remontowany. Dzięki uprzejmości proboszcza weszliśmy do środka i wysłuchaliśmy jego informacji o zakresie remontu wnętrza kościoła. Przed kościołem na ławkach prowadząca Hania Czech potwierdziła trasę w książeczkach OTP, następnie udaliśmy się w kierunku przystanku MZK mijając po drodze zabytkowy dom drewniany z poł. XIX w. o konstrukcji zrębowej – w kiepskim stanie i drzewo kasztanowca, pomnik przyrody