Uczestnicy spotkali się po dłuższej przerwie (spowodowanej Koronawirusem) na Rubinkowie I, naprzeciwko sklepu Tesco. Pogoda nam dzisiaj dopisała, (wczoraj cały dzień mżył deszczyk) jest słonecznie chociaż wietrznie. Po przypomnieniu przez prowadzącą obowiązujących zasad bezpieczeństwa poruszania się w grupie i wspólnej fotce wyruszamy na trasę wiodącą obrzeżem Fortu I i skrajem osiedla „Na Skarpie” do kościoła w Kaszczorku.

Kaszczorek – ślady osadnictwa na terenie dzisiejszego Kaszczorka sięgają odległych czasów. Ten obszar był na pewno zamieszkały w młodszym okresie epoki brązu (1000-800 p.n.e.). Wskazuje na to odkryte w okresie międzywojennym rozległe cmentarzysko. W tym samym czasie odkryto też cmentarzysko z epoki żelaza (650-400 p.n.e.). Na obydwu cmentarzyskach znaleziono liczne fragmenty naczyń, przedmiotów codziennego użytku, elementów z żelaza oraz brązu. Ciągłość osadnicza na terenach obecnego Kaszczorka zaczęła się z końcem XIII w. Osada wykształciła się z miejscowości Złotoria, która to w średniowieczu położona była po obu stronach rzeki Drwęcy, niedaleko ujścia do Wisły. Jeszcze w XIII w. na terenie późniejszego Kaszczorka rosły lasy rozciągające się między rzekami Drwęcą i Wisłą, a obszar ten nazywano „Mokrym Lasem”.
Nazwa Kaszczorek pochodzi najprawdopodobniej od „Clostirchin” – czyli klasztor, który po 1293 r. został wybudowany na terenie chełmińskiej części Złotorii, czyli na terenie dzisiejszego Kaszczorka, przez osadzoną tu wspólnotę religijną begardów czyli biczowników bożych. Begardzi ufundowali w Kaszczorku kościół i mały klasztor, które są wspomniane w dokumencie z 1318 r. Nad begardami sprawowali opiekę toruńscy dominikanie na co wskazują późniejsze fakty.
W 1320 r. w Brześciu Kujawskim odbyła się rozprawa sądowa przeciwko begardom z Kaszczorka wniesiona przez biskupa kujawskiego Gerwarda. W 1321 r. papież Jan XXII potwierdził wyrok brzeski pomyślny dla biskupa, co oznaczało opuszczenie przez begardów Kaszczorka. Ogłoszenie wyroku zbiegło się zapewne z erygowaniem parafii w Kaszczorku. Od czasu powstania wsi aż do czasów rozbiorów ( w 1776 r.) Kaszczorek stanowił własność biskupów włocławskich.

Włączona w 1976 r. w granice miasta Torunia wieś Kaszczorek kilkanaście lat później staje się jedną z najbardziej atrakcyjnych dzielnic miasta. Niewątpliwa to zasługa położenia Kaszczorka oraz jego walorów przyrodniczych i krajobrazowych.

Kościół Podwyższenia Krzyża Pańskiego położony jest w otoczeniu zieleni, pod skarpą wiślaną. Wzmiankowany po raz pierwszy w 1321 r. (choć istniał zapewne od początku XIV w., na miejscu starszego). Gotycki, wzniesiony w XIV w., po spustoszeniu w czasie reformacji został odnowiony po 1587 r., powiększony o wieżę w 1698 r. Po spaleniu w 1966 r. odbudowany w 1972 r.
Ceglany (z użyciem kamieni), halowy, orientowany, o trójbocznie zamkniętej części prezbiterialnej i kwadratowej, drewniano-szkieletowej wieży od zachodu. Wnętrze kryte stropem płaskim. Wyposażenie barokowe z XVIII w. uległo spaleniu, zachowała się jedynie gotycka figura św. Wojciecha z końca XIV w.

- Dalej przemieszczamy się ulicami osiedla, urokliwą ścieżką wiodącą przez użytek ekologiczny „Dąbrowa w Kaszczorku” i skrajem lasu nad brzeg rzeki Drwęcy do miejsca zwanego Białymi Górami. Tutaj na polu biwakowym (strasznie zaśmieconym) robimy dłuższy postój na posiłek, potwierdzenie tras w książeczkach OTP i wspólną fotkę – jest to półmetek naszej wycieczki.
Wypoczęci podchodzimy na skraj skarpy wiślanej, następnie maszerujemy ścieżką i duktami przez Las Bielawski w okolice szpitala dziecięcego na osiedlu „Na Skarpie” gdzie kończymy wędrówkę.

 

                                                                                        Opracował: Tadeusz Perlik.