Uczestnicy wędrówki ze stacji Toruń Główny pociągiem o 7.41 pojechali do Przyłubia. Stacja znajduje się na otwartej w 1862 r. linii kolejowej łączącej Warszawę z Bydgoszczą.

Przyłubie - niewielka wieś  w kompleksie lasów Puszczy Bydgoskiej. Została lokowana na prawie chełmińskim w 1359r. z nadania króla Kazimierza Wielkiego. Pod koniec XVI w. właścicielem jest M. Przyłubski, który wydzierżawia część swoich dóbr przybyłym z terenów dzisiejszej Holandii ( z Fryzji) osadnikom zwanym olędrami. Wieś od południa jest otoczona Puszczą Bydgoską, a na północy otwiera się na Dolinę Wisły. W centrum wsi na niewielkim wzniesieniu umieszczony jest cmentarz ewangelicki z II poł. XIX w. Na zachód od cmentarza znajduje się murowany dom mieszkalny (d. szkoła) a na dziedzińcu rośnie pomnikowy 400 - letni dąb szypułkowy o obw.436 cm.

Po wspólnej fotce udaliśmy się do leśniczówki Grodzyna. A następnie wędrując malowniczymi duktami Puszczy Bydgoskiej do leśnictwa Jarki.

Jarki  - znaczna część leśnictwa znajduje się na opuszczonych po II wojnie światowej terenach osadnictwa niemieckiego, zamieszkanych wówczas przez dobrze zorganizowaną społeczność o rozwiniętej infrastrukturze. W wielu miejscach napotykamy pozostałości po ówczesnych osadach, małych wiejskich cmentarzach ,drogach do nich wiodących.

Gęsta sieć dróg i ścieżek może utrudniać poruszanie się turystom ze względu na możliwość zabłądzenia.

- cmentarz ewangelicki z XIX w.

- ruiny pierwszego i najmłodszego młyna wodnego z przeł. XIX/XX w.

Struga Zielona - w średniowieczu nosiła nazwę Wierdzielewy i stanowiła naturalną zachodnią granicę komturstwa nieszawskiego na Kujawach. Swoje źródła ma koło miejscowości Tarkowo a uchodzi do Wisły za pośrednictwem Kanału Nieszawskiego na wysokości  miejscowości Dybowo. Przedtem Zielonka ujście swojego koryta  miała 3 km w dół Wisły  na wysokości nieistniejącej osady Wymysłowo. Od średniowiecza do początków XX wieku wody Strugi Zielonej były wykorzystywane na skalę przemysłową na dolnym odcinku strugi do młynów wodnych. Młyny te nosiły nazwy: Jarki, Kąkol, Filip - Kukiełka, Chrząst.

Po chwili relaksu ruszyliśmy w kierunku leśniczówki Zielona, poruszając się fragmentem szlaku św. Jakuba i skręcając na szlak czerwony, który biegnie wokół doskonale urządzonego miejsca postojowego i ścieżki dydaktycznej z placem zabaw przy leśniczówce. Znajdują się tu 2 skupiska pomników przyrody: - 12 dębów szypułkowych, 2 - dąb szypułkowy i 3 modrzewie europejskie. Struga Zielona we fragmencie przy zabudowaniach jest niewidoczna gdyż płynie pod ziemią, a my wędrując  wzdłuż jej malowniczego, silnie meandrującego koryta dotarliśmy do Kąkola.

Kąkol - młyn wodny po raz pierwszy wymieniony w 1659r. własność starostów dybowskich. Po tym młynie pozostał częściowo zachowany  staw młyński oraz stara utwardzona droga.

 

                                                                                Opracował: Rajmund Czechowski.