- Uczestnicy WR spotkali się na pętli MZK na Wrzosach-ul. Pawia skąd przemaszerowali ul. Pawią obok Pomnika ku czci Matki Polki (który poświecono w dniu 25 maja 1933 r. przy współudziale dzieci, oraz przedstawicieli władz szkolnych, administracji i okolicznej ludności) w stronę torów kolejowych. Na skrzyżowaniu z drogą znajduje się Obszar Natura 2000 – Leniec k. Barbarki (leniec bezpodkwiatkowy (Thesium ebracteatum) – niepozorna roślina z rodziny sandałowcowatych).

To fragment świetlistej dąbrowy z zaroślami osikowymi i trawiastymi murawami. Jest to jedno z najliczniejszych stanowisk tego gatunku w Polsce (ok. 12% populacji krajowej).

-  Omijając osadę Barbarka, leśną drogą i szlakiem docieramy do Strugi Piwnickiej. Niestety nie udaje się nam jej przekroczyć ze względu na wysoki stan wody i zerwaną kładkę. Wzdłuż brzegów strugi docieramy do nasypu kolejowego, po jego przekroczeniu dochodzimy do osady leśnej Strugaj.
Osada ta sąsiaduje z rezerwatem przyrody „Las Piwnicki”

Rez. Las Piwnicki – historia objęcia ochroną fragmentu lasu Piwnickiego sięga początku lat 20. XX w. W 1923 r. radca leśnictwa St. Mikulski – delegat Kuratorium Państwowego Komitetu Ochrony Przyrody w Poznaniu zwrócił się do Inspektoratu Ochrony Lasów Prywatnych przy Urzędzie Wojewódzkim w Toruniu z wnioskiem o wstrzymanie wycinki drzew w dwóch pododdziałach. Wcześniej w sprawie ochrony Lasu Piwnickiego interweniował prof. Adam Wodziczko. W rezultacie w 1924 r. wojewoda pomorski zabronił wszelkich wyrębów w Lesie Piwnickim na powierzchni 26,02 ha. Do 1921 r. Las Piwnicki należał do majątku Piwnice, własności rodziny Meisterów. W 1924 r. kompleks leśny włączono do nadleśnictwa Toruń.

25 sierpnia 1956 r. utworzony został rezerwatu przyrody o nazwie „Las Piwnicki” na powierzchni 25,83 ha „w celu zachowania ze względów naukowych i dydaktycznych lasu sosnowo-dębowego o cechach zespołu naturalnego”. W 1981 r. powiększono powierzchnię chronioną rezerwatu do 37,20 ha. W rezerwacie występują około 300 - letnie dęby i około 160 - letnie sosny, z których część systematycznie usycha.

- Uczestnicy przemaszerowali leśną drogą mając po prawej rezerwat a po lewej teren leśny na którym trwa właśnie wycinka drzew. Na jednym ze stosów ściętych drzew grupa zrobiła sobie odpoczynek.
Na trasie prowadzący trasę Kol. Henryk „odpytuje” z zapamiętałej wiedzy uczestników, nagradzając dobre odpowiedzi nagrodami-wydawnictwami turystycznymi.
Po odpoczynku uczestnicy przeszli przez najciekawszy/malowniczy fragment rezerwatu, oglądając powalone, omszałe pnie drzew, by następnie drogami leśnymi dotrzeć do Torunia-Wrzosów.

                                                                                          Opracował: Tadeusz Perlik.