- Pieszo lub autobusem MZK uczestnicy dotarli na pętlę autobusową w Kaszczorku. Po przywitaniu uczestników przez organizatorów grupa udała się na stary most na Drwęcy.

Drewniany most na Drwęcy to zabytkowa konstrukcja wybudowana w 1893 r., łącząca toruńskie osiedle Kaszczorek i podtoruńskią miejscowość Złotorię. Był to most drewniany, o jednym pasie drogowym (szerokości ok. 4 m) i jednym pasie pieszym (szerokości ok. 1,5 m).
Ciekawostką jest fakt pobierania na nim opłaty 20 fenigów za przejazd w okresie rozbiorów.

W latach 70-tych wybudowano w Złotorii drugi most, betonowy. Pełnił on funkcje mostu drogowego, wówczas ograniczono funkcję zabytkowego mostu drewnianego do pieszej i rowerowej. Niestety, na skutek złych technologii okresu PRL, most betonowy w latach 90. groził zawaleniem. W 1998 r. został rozebrany i zbudowany od nowa. Na czas remontu zabytkowy most drewniany pełnił funkcje drogowe, dla samochodów do 3,5 tony. Most jest użytkowany do dziś, ale już nie jako drogowy - jest mostem pieszym oraz fragmentem rowerowej trasy turystycznej. Stanowi zabytek jako jedyny zachowany XIX wieczny most drewniany w regionie.

- Po podziwianiu płynącej poniżej rzeki Drwęcy i przeprowadzeniu na nim pierwszego konkursu krajoznawczego grupa udała się w dalszą drogę maszerując wzdłuż Drwęcy by dotrzeć do uroczego miejsca zwanego Białymi Górami. Znajduje się tu miejsce wypoczynku dla kajakarzy które wykorzystaliśmy na krótki popas i przeprowadzenie drugiej części konkursu krajoznawczego.
Posileni wyruszyliśmy w dalszą wędrówkę przez Lampusz i Lasami Bielawskimi (zbierając grzyby). Pogoda nam dopisywała, po kolejnym odpoczynku i trzeciej części konkursu krajoznawczego spóźnieni docieramy do zabudowań Leśnictwa Bielawy.
Z marszu udaliśmy się na prelekcję i pokaz „Obserwacja ptaków w miastach i najbliższej okolicy” przeprowadzonej przez pana Marka Trymerskiego (fotografa ptaków i zamiłowanego ornitologa) który „uraczył” nas swoimi fotografiami i opowiadaniami o prezentowanych ptakach.

Następnym punktem programu było spotkanie z pracownicą nadleśnictwa panią Kamilą Czajką. Opowiedziała nam w sposób ciekawy i dostępny o prowadzonej tutaj gospodarce leśnej (zasadach wyrębu i nasadzeń) i występującej faunie i florze. Następnie pokazała linię technologiczną przygotowującą sadzonki, szklarnie i oprowadziła po szkółce drzewek leśnych.  
Szkółka Leśna Bielawy – jest jednym z najnowocześniejszych obiektów tego typu w kraju. W swoim asortymencie ma około trzydziestu różnych gatunków drzew i krzewów leśnych w ilości ponad 6 mln sztuk rocznie. Sadzonki sprzedawane są zarówno z gruntu jak i z bryłką (także w doniczkach) do zalesień, zadrzewień i nasadzeń. Dzięki zastosowaniu najnowszej technologii sadzonki z zakrytym systemem korzeniowym (z kontenerów) mogą być wysadzane zarówno wczesną wiosną jak i późną jesienią. Każda sadzonka jest mikoryzowana, czyli zapewnia się jej jest wsparcie, sojusznika w postaci grzyba żyjącego w symbiozie z drzewkiem. Takie „gratisowe” wzbogacanie substratu zapewnia odporność sadzonki na choroby i suszę. Szkółka Leśna Bielawy gwarantuje niemal 100% przeżywalność sadzonki.

- Ostatnim punktem programu było ognisko na którym uczestnicy piekli kiełbaski i różne przyniesione wyroby. Wypoczęci i pełni wrażeń udaliśmy się następnie do naszych domów.

                                                                                     Opracowała; Tadeusz Perlik.