- Autobusem MZK nr 23 uczestnicy dotarli na obrzeże wsi Kopanino. Wycieczka to typowa leśna wędrówka kompleksem lasów od Kopanina poprzez Opalenicę, do Lubicza Górnego.

Kopanino – wieś położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Lubicz. Na Kopanino składa się Kopanino oraz Smolnik, zwany także Kopanino-Smolnik, położony na południe od rdzennego Kopanina i rozciągający się aż do Grabowca.

Podobno niemiecka nazwa Kompanie bierze się z wyrazu Kopanina albo Kompanina i oznaczała karczowisko, pole wykarczowane z lasu. Zgadzałoby się to z genezą wsi, gdyż osadnicy olęderscy, którzy przybyli na to miejsce musieli najpierw wykarczować las oraz ujarzmić mokradła.

Osada królewska założona została na początku XVIII w. Z 1730 r. pochodzi wilkierz dla wsi Kopanino, określający prawa i obowiązki mieszkańców. Sporządzony po I rozbiorze Polski na przełomie lat 1772-73 tzw. kataster pruski wymienia wieś jako własność królewską w starostwie złotoryjskim, zamieszkałą przez 80 mieszkańców. Jej sołtysem był wówczas Michael Dick. W 1780 r. starosta złotoryjski Antoni Mokronowski zawarł 30-letni kontrakt dzierżawny z osadnikiem olęderskim Andrzejem Fentzke. W 1815 r. w Kopaninie powstała szkoła ewangelicka, do której uczęszczały dzieci z Grabowca, Kopanina, Nowej Wsi oraz Obór.

- Wędrówkę uczestnicy rozpoczęli od obejrzenia nieczynnego cmentarza ewangelickiego z nagrobkami z końca XIX w. (kilkadziesiąt tumb i nagrobków) oraz występującego na nim starodrzewia w postaci 3 dębów. Jeden z nich jest pomnikiem przyrody, o obwodzie 422 cm i ok. 350 lat. Następnie grupa przemaszerowała drogami polnymi i lasem do Opalenicy, gdzie nad wyschniętym stawem położonym w lesie rozłożyła się na odpoczynek. Posileni i poczęstowani słodyczami przez przyszłego solenizanta-Ryszarda udaliśmy się lasem w dalszą drogę. W okolicy wsi Gumowo uczestnicy mogli (z pewnej odległości) obserwować żerujące łosie. Po sesji fotograficznej grupa skierowała się w kierunku Lubicza Górnego. Po drodze dotarliśmy do rzeczki

Bywki którą podczas zaborów przechodziła granica rosyjsko-pruska.

Bywka (Dopływ z Dobrzejewic) to mały prawobrzeżny dopływ dolnej Drwęcy o długości 7,2 km. Początek bierze w okolicy wsi Dobrzejewice gdzie jest niewielkim rowem. Dopiero w dolnym biegu koło Lubicza ma charakter dość bystrego strumienia o naturalnym korycie, płynącego
wśród pól i nieużytków.

- Po przeprawieniu się prowizoryczną kładką przez rzeczkę Bywkę, przekroczeniu linii kolejowej, uczestnicy podeszli skarpą na obrzeża Lubiczu Górnego. Tutaj grupa podzieliła się, cześć pod przewodnictwem Hani powędrowała do Torunia, pozostali udali się na pętlę skąd autobusem MZK nr 35 powrócili do Torunia.

Opracował: Tadeusz Perlik.