11 stycznia 2023r. - XXIV wycieczka piesza z cyklu „60+ z PTTK”.

         Celem dzisiejszej wycieczki był Zielony Dwór, czyli budynek należący do Fundacji Ducha na Rzecz Rehabilitacji Naturalnej Ludzi Niepełnosprawnych.

          Spotkaliśmy się na placu Rapackiego. Już na wstępie ogromne zaskoczenie (zwłaszcza dla prowadzącej) - na wyprawę przybyły 34 osoby!! Pomimo tak licznej grupy bez przeszkód dotarliśmy do Zielonego Dworu.

          Zaczęliśmy od poznania historii placu Mariana Rapackiego.

 Plac Mariana Rapackiego - plac powstał po rozebraniu odcinka murów miejskich i zniwelowaniu fosy. W ciągu kolejnych lat zmieniał swoją formę. W 1901 roku na ulicę Kopernika wprowadzono tramwaje elektryczne, które przejeżdżały przez plac. W 1906 roku powstał budynek Banku Rzeszy (obecnie Collegium Maximum UMK). W roku 1911 dokonano przebicia pod kamienicami, tworząc tym samym dogodne połączenie ze Starym Miastem. Tak powstałym  Łukiem Cezara  w 1936 roku poprowadzono dwutorową linię tramwajową, którą zlikwidowano dopiero w roku 1970. W 1931 roku bezimienny teren nazwano Placem Bankowym. Po II wojnie światowej nadano mu imię Mariana Rapackiego (polski działacz spółdzielczy i niepodległościowy, prezes Związku Spółdzielni Spożywców „Społem”).

          Ruszyliśmy w kierunku ulicy Popiełuszki. W miejscu obecnego hotelu Copernicus, w latach 1973-2008, funkcjonowały kąpielisko i hotel Wodnik. Po przeciwnej stronie ulicy od 1969 roku stał komfortowy hotel orbisowski. Wszystkie pokoje miały łazienki, ewenement na tamte czasy. Był tutaj pierwszy w Toruniu kiosk Pewexu, w którym za dewizy można było kupić luksusowe towary. Na początku XXI wieku Orbis likwidował stare hotele. Gmach Kosmosu zburzono w 2007r. W tym miejscu zbudowano proste bryły hoteli Ibis i Etap.

Idąc dalej ul. Popiełuszki (pierwotnie ul. Portowa) doszliśmy do Portu Zimowego.

Port Zimowy - powstał w 1879 roku jako port wojskowy ze stocznią rzeczną i bocznicą kolejową. Zimę spędzały w nim różne jednostki pływające. W polskim okresie port miał szczególne znaczenie w latach obecności w mieście Flotylli Wiślanej (1920-1925). Później stracił rangę wojskową i jako cywilny służył za zimową i remontową przystań dla statków rządowych, prywatnych parowców, berlinek, statków kąpielowych. Port wciąż istnieje, ale dziś znajduje się tu wodny posterunek Policji i baza płetwonurków. Pełni także funkcję parkingu dla innych jednostek pływających.

          Na końcu ulicy znajduje się Martówka - starorzecze Wisły będące odciętym zakolem dawnego nurtu rzeki, oddzielające błonia nadwiślańskie od Parku Miejskiego. Zbiornik wodny jest otoczony drzewostanem, krzewami oraz roślinami nabrzeżnymi. Jest on także siedliskiem ptactwa wodnego i miejscem wylęgu wielu gatunków płazów.

          Szlakiem czarnym fortecznym doszliśmy do pomnika przyrody ożywionej, dębu szypułkowego „Św. Franciszka”, rosnącego przy schronisku dla zwierząt.

Wreszcie dotarliśmy do Zielonego Dworu, gdzie czekały na nas Panie Joanna Alina Duszyńska i Jolanta Żydołowicz, które zaznajomiły nas z historią tego obiektu.

          Zieleniec (Grűnhof) - teren parkowo-rozrywkowy pomiędzy Kępą Cegielnianą a Krowieńcem. Zielony Dwór powstał w 1820 roku na terenie dawnej cegielni miejskiej. Była to niewielka posiadłość, której właścicielem był ówczesny burmistrz toruński Gottlieb Mellien. Właściciel założył na terenie posiadłości ogrody, które oddzielił od drogi sosnowym lasem. W 2. połowie XIX wieku wieloletnim dzierżawcą i właścicielem posiadłości był p. Farchmin. W 1912r. restaurację w Grűnhof posiadał p. Otto Rogalla. Posiadłość zasłynęła nie tylko z lokalnej restauracji, ale także ze strzelnicy i spotkań Bractwa Kurkowego. W 1927 roku przeprowadzono tu wojewódzkie eliminacje do policyjnych mistrzostw Polski w strzelaniu. W 1930 roku przebywający w Toruniu prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, Ignacy Mościcki, wziął udział w zawodach strzeleckich przygotowanych przez Bractwo. Po drugiej wojnie światowej mieściły się tutaj różne instytucje: m.in. hotel pracowniczy zakładu Polchem, Sanepid oraz firma transportowa.

Od 1996 roku do chwili obecnej posiadłość należy do Fundacji Ducha na Rzecz Rehabilitacji Naturalnej Ludzi Niepełnosprawnych.

Na terenie Fundacji znajduje się pomnik przyrody ożywionej, dąb szypułkowy noszący nazwę „Dąb Stanisława Duszyńskiego”.

Tutaj zakończyliśmy XXIV wycieczkę pieszo-krajoznawczą 60+ z PTTK (kilka osób pokonało trochę dłuższą trasę).

Serdecznie dziękujemy Paniom

Joannie Alinie Duszyńskiej i Jolancie Żydołowicz

za życzliwe przyjęcie grupy 60+ z PTTK.

Następna wyprawa 18 stycznia 2023r. Spotykamy się o godz. 10.00 na pętli tramwajowej Uniwersytet, przy ulicy Okrężnej. Nasz cel to Kasyno wojskowe ułanów.

Wycieczkę poprowadzi przodownik turystyki pieszej PTTK

Teresa Karasiewicz.

ZAPRASZAMY!!!

                                                   Relację przygotowała:

Teresa Karasiewicz - przewodnicząca Komisji Turystyki Pieszej OM PTTK