- Liczna grupa uczestników WR udała się lekko spóźnionym pociągiem PKP do pod toruńskiej stacji Otłoczyn. Po wysłuchaniu informacji przekazanej przez prowadzącego T. Perlika i wspólnej fotce grupa pomaszerowała drogą i czarnym szlakiem turystycznym w kierunku wsi Otłoczyn.
Otłoczyn stacja -  budowa linii kolejowej łączącej ówczesne Prusy z carską Rosją spowodowało usytuowanie tu stacji kolejowej Otłoczyn (w 1862 r.), jako ostatniej od strony Prus. Przyczyniła się do powstania infrastruktury granicznej, tj. komory celnej i innych urzędów, np. poczty w bezpośrednim sąsiedztwie stacji (1862-1908) – budynki w dobrym stanie istnieją do dzisiaj.

- Po przekroczeniu autostrady i szosy szybkiego ruchu uczestnicy dotarli do wsi w okolice kościoła.
Otłoczyn wieś – wieś sołecka (gmina i powiat Aleksandrów kujawski). Wieś położona jest nad Wisłą i jej lewobrzeżnym dopływem rzeką Tążyną. Powstanie wsi było związane z przeprawą przez bród na Wiśle, który istniał na nizinie zalewowej rzeki zwanej potocznie w języku prawosławnym „otłoczyny” (zbutwiały wymoczony len) i od niej zaczęto ją tak nazywać. Na tym rozlewisku do dziś dziko rośnie len. Inna wersja pochodzenia nazwy wywodzi się od charakterystycznego wyglądu jaki mieli przemoknięci i „otłuczeni” podróżni, po pokonaniu Wisły. Wieś została objęta osadnictwem olęderskim w 1615 r. Kontrakty przedłużano w 1664 r. i 1682 r. Potem olędrów osadził biskup kujawskim Józef Rybiński w 1748 r. W 1788 r. miejscowość należała do biskupstwa kujawskiego, a dokładnie do klucza raciążkiego. Na młyn zawarto osobny kontrakt w 1789 r. Do ówczesnej osady docierał szlak bursztynowy (wiodący od Gopła, przez Grabie, Opoki, Służewo), a znajdowane w Otłoczynie rzymskich monet świadczy o bardzo ożywionych stosunkach handlowych. Otłoczyn znany jest z odkrycia pozostałości pieca warzelnianego o średnicy 290 cm służącego do produkcji soli, jest to najstarsze tego typu znalezisko w Europie, pochodzące z okresu lateńskiego (II-I wiek p.n.e.). W okresie międzywojennym próbowano wykorzystać walory klimatyczne okolicy, budując tu pawilony kuracyjne, całotygodniowe przedszkole, wytyczono działki budowlane dla zamożnych z Torunia i Warszawy i przygotowano plan przestrzennego zagospodarowania. Niestety II wojna światowa przerwała ten tak dobrze zapowiadający się okres dla miejscowości.

- Uczestnicy zatrzymali się na dobrze utrzymanym terenie przykościelnym (są tu ławeczki na których grupa zatrzymała się na odpoczynek oraz czynne WC) z możliwością obejrzenia kościoła. 
Neogotycki kościół p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa wybudowany został w 1905 r. dla wspólnoty ewangelicko unijnej. W 1945 r. stał się filialnym kościołem katolickiej parafii Toruń - Podgórz, a rok później parafii na Rudaku. W 1958 r. utworzono samodzielny ośrodek duszpasterski podlegający parafii Toruń - Rudak. Samodzielną parafię erygowano w 1968 r. Parafia Otłoczyn należała do metropolii gnieźnieńsko-poznańskiej, archidiecezji gnieźnieńskiej, dekanatu Podgórz, Od 1992 r. parafia p.w. NSPJ w Otłoczynie należy do metropolii gdańskiej, diecezji toruńskiej, dekanatu Podgórz. Trwające okresowo od 1998 r. remonty i modernizacje doprowadziły ten kościół do obecnego, dobrego stanu. W 2001 r. biskup toruński Andrzej Suski poświecił figurę Chrystusa Ukrzyżowanego znajdującej się w prezbiterium.
- Wypoczęci wyruszyliśmy w dalszą wędrówkę czerwonym szlakiem (im. Stanisława Noakowskiego) podziwiając budzącą się wiosnę na terenach zalewowych, widoczne liczne ślady bytowania tu bobrów (ich zgryzy robią spustoszenie w drzewostanie otaczającego doły wypełnione wodą). Dochodzimy do przysiółka Otłoczyna zwanego potocznie Karczemka.

Karczemka (niem. Karczemkakrug, Karschau) – przysiółek Otłoczyna miejscowość położona nad Wisłą. Początkowo Karczemką zwano potocznie tą część miejscowości Otłoczyn od budynków – karczm  obsługujących przeprawiających się podróżnych przez bród na Wiśle. Jest to centralny punkt Szlaku Bursztynowego.Od X  do XV w. Karczemka to integralna część miejscowości Otłoczyn, administracyjnie należała do kasztelani słońskiej. W latach 1466 - 1772 miejscowość Otłoczyn administracyjnie należała do województwa inowrocławskiego zwanego też gniewkowskim, powiat Podgórz. W latach 1773 - 1920 ta część Otłoczyna ok. 1815 r. oficjalnie nazwana Karczemka, administracyjnie należała do powiatu toruńskiego, w latach 1920-39 należała do wojew. pomorskiego, w latach 1945-75 do wojew. bydgoskiego a w latach 1975-98 do wojew. włocławskiego. W 1978 r. osada część Otłoczyna o nazwie Karczemka został usunięty z wykazu urzędowych nazw miejscowości w Polsce.

W 1994 r. Rada Gminy Aleksandrów Kujawski wystąpiła do wojewody włocławskiego o przekazanie na własność majątku skarbu państwa to jest działkę z budynkiem dawnej powozowni z poł. XIX w. Po przejęci go przez gminę mieszkańcy Otłoczyna postanowili podarować powozownię niegdyś nierozłączną część byłej karczmy na własność Fundacji im. Brata Alberta, jednocześnie proponując przyjęcie historycznej nazwy osady jako imię własne jednostki fundacji czyli Warsztatu Terapii Zajęciowej. Do dnia dzisiejszego mieszkańcy powszechnie używają nazwy Karczemka dla tej części miejscowości Otłoczyn. Od 1 kwietnia 1993 r. prowadzi w Otłoczynie-Karczemce swoją działalność oddział Fundacji im. Brata Alberta założonej przez ks. kanonika Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego. Są to Warsztaty Terapii Zajęciowej „Karczemka” i Świetlica Terapeutyczna. Prowadzona jest tutaj rehabilitacja zawodowa i społeczna dla ok. 60 osób z niepełnosprawnością intelektualną, które uzyskały skierowanie od lekarza orzecznika ze wskazaniem do udziału w zajęciach terapeutycznych.

- Szlak czerwony schodzi z asfaltowej szosy i kieruje się terenem zalewowym, łąkami w okolice „Wilczej Kępy”. Tu nad jednym z licznie występujących dołów-stawów na trawie robimy kolejny dłuższy postój podczas którego posilamy się i potwierdzamy trasę przejścia. Kolejny odcinek przemarszu szlakiem czerwonym to karkołomne przejście pośród zwalonych drzew i skrajem stromego brzegu. Gdy grupa przebrnęła ten odcinek dalsza droga to łatwizna, najpierw „górka” dalej drogą mijamy nieliczne zabudowania Brzozy Toruńskiej, przechodzimy tunelem pod autostradą by wyjść w Czerniewicach. Tu zapada decyzja o zakończeniu dzisiejszej wędrówki i nastąpił powrót autobusem MZK do centrum Torunia.  

                                                                                                        Opracował: Tadeusz Perlik.