- Autobusem MZK uczestnicy dotarli w okolice rzeki Drwęcy w Lubiczu Dolnym.  

Lubicz to miejscowość w wojew. kujawsko-pomorskim, położona ok. 10 km na wschód od Torunia, na obu brzegach Drwęcy, na terenie obecnego powiatu toruńskiego (wieś o bogatej historii, która po raz pierwszy wymieniona została w dokumencie księżnej Salomei z 1292 r.).

W ciągu swej historii przeżył Lubicz trzy tragiczne zniszczenia - w czasie „potopu szwedzkiego” w styczniu 1658 r. został spalony przez wojska polskie, w 1734 r. spalony przez oddziały Stanisława Leszczyńskiego w czasie walki o tron Polski między Augustem III Sasem a Stanisławem Leszczyńskim; po raz kolejny Lubicz (jak i wszystkie pozostałe przedmieścia Torunia) został spalony w styczniu 1813 r. w czasie przygotowania Torunia bronionego przez Napoleona Bonaparte przed wojskami moskiewskimi. Po klęsce Napoleona i włączeniu Torunia do zaboru pruskiego w 1815 r. na Drwęcy przebiegała granica prusko-rosyjska. Rozwijający się na obu brzegach Drwęcy Lubicz został podzielony granicą państwową na Lubicz Niemiecki (dawny toruński, dziś Dolny) leżący zaborze pruskim oraz Lubicz Polski (dziś Górny) leżący w zaborze rosyjskim. To spowodowało widoczne do dziś różnice w rozwoju przestrzennym, jak i charakterze zabudowy obu części Lubicza i utrwaliło podział miejscowości. Podział Lubicza między dwa państwa trwał do 1919 r., tj. do włączenia do odrodzonej Rzeczypospolitej, jednak w okresie międzywojennym nadal Drwęca dzieliła Lubicz na część (dawną toruńską/pruską) leżącą w wojew. pomorskim i część (dawną rosyjską) leżącą w wojew. warszawskim. Dopiero w  1938 r., po przyłączeniu do województwa pomorskiego kilku powiatów z województwa warszawskiego, obie części wsi weszły w skład jednej gminy. Obecnie Lubicz Dolny jest siedzibą gminy którą zamieszkuje ponad 6 tys. mieszkańców i obejmuje 19 wiosek.
Miejscowość ta nigdy miastem nie była, mimo to posiada jako gmina wiejska swoją pieczęć jeszcze z czasów krzyżackich XIV w. Pieczęć ta wyobraża św. Andrzeja z krzyżem ukośnym przed sobą i ma w otoku napis: S . COMVNITATIS : VILLE : LVBICZ.

- Po przywitaniu licznej grupy uczestników dzisiejszej wycieczki, prowadząca Hanna Czech zaprowadziła nas najpierw do budynku po byłej pruskiej komorze celnej położonej tuż przy moście na rzece Drwęcy. Po wysłuchaniu historii miejscowości i wspólnej fotce grupa pomaszerowała do drugiego obiektu – zespołu młynów i spichrzów w obecnym kształcie pochodzącym z początków XX w. (wzniesiony na zrębach wcześniejszej budowli) – obecnie opuszczonych i będących w ruinie. Po wysłuchaniu informacji nt. młynów wręczono dyplomy najaktywniejszym uczestnikom WR w 2023 roku – Joannie Kurmin, Henrykowi Mechlińskiemu, Małgorzacie Pawelczyk i Elżbiecie Żurawskiej. Nagrodę i podziękowanie otrzymał też Ryszard Dorożyński za swoje graficzne opracowania dyplomów i map tras WR. Kolejnym miejscem do którego się udaliśmy była stara zabudowa Lubicza Dolnego i cmentarz poewangelicki. Tutaj kolejną informację przekazała prowadząca. Z Lubicza wyszliśmy kierując się biegiem Strugi Lubickiej  (Wilczej Strugi).

Zespół przyrodniczo-krajobrazowy „Jar przy Strudze Lubickiej”

Zespół przyrodniczo-krajobrazowy wyznaczono w celu ochrony wyjątkowo cennych fragmentów krajobrazu naturalnego i kulturowego, dla zachowania jego wartości przyrodniczych, kulturowych i estetycznych. Zespół położony jest w Lubiczu Dolnym i obejmuje teren o wyróżniającym się krajobrazie, rzeźbie terenu, ze zróżnicowaną szatą roślinną, w tym z roślinami chronionymi oraz siedliskami: grądu subkontynentalnego, lasu klonowo-lipowego, łęgu wiązowo-jesionowego wraz z roślinami chronionymi: kopytnikiem pospolitym, kruszyną pospolitą, porzeczką czarną i kocanką piaskową o łącznej powierzchni  3,78 ha.

- Podziwiając meandry i bieg Wilczej Strugi oraz zimowe pejzaże bielawskiego lasu uczestnicy dotarli na metę wycieczki czyli na pętlę MZK przy ulicy Olimpijskiej.

 

                                                             Opracował: Tadeusz Perlik.