Ostatnie sierpniowe „Wędrówki rodzinne z PTTK” na 8 km trasie z Czerniewic do Placu Daszyńskiego zgromadziły 13 turystów. Piesza wędrówka szlakiem czerwonym przez las , działki na Rudaku i most im. gen. Elżbiety Zawackiej w dobrych humorach i aurze bez upału sprawiły uczestnikom dużo przyjemności

Opracowała: Dorota Dobrańska©.

Rudak – Został zapisany historycznie w 1340 roku (Rodecke), w dokumencie komtura nieszawskiego Heinricha Zenge, który sprzedał część ziemi niejakiemu Hermannowi Gerunge. Rudak tak jak i sąsiednie wioski czynszowe: Gosorzyn, Stawki Małe, Stawki Duże oraz Piaski, podlegał administracyjnie komturstwu nieszawskiemu. W 1603 roku opustoszała wieś Rudak została zasiedlona na mocy przywileju królewskiego, przez osadników olęderskich. W 1661 roku w lustracji królewskiej wymieniono karczmę znajdująca się na gruntach wsi Rudak i Gosorzyn, którą prowadził Jan Baron. Jeszcze kilkakrotnie w historii Rudaka były przedłużane kontrakty lokacyjne dla olędrów, zwykle na okres 40 lat i tak było m.in. w 1648, 1683, 1767 oraz 1782 roku. Od 1466 cały teren dawnego komturstwa nieszawskiego przeszedł na własność Królestwa Polskiego, w celu jego administracji utworzono starostwo dybowskie, z siedzibą na zamku „Dybów”. W 1765 roku wioski Rudak i wchłonięty przez nią – Gosorzyn posiadały 18 osadników olęderskich, gospodarujących na 18 włókach ziemi (ok. 300 ha). W 1885 roku cały obszar Rudaka obejmował 812 ha i był zamieszkały przez 785 mieszkańców, z których 620 było wyznania ewangelickiego. Dzieci z rodzin ewangelickich uczęszczały do szkoły ewangelickiej, która w 1887 roku wykazała ich 61 oraz 1 nauczyciela. W 1938 roku Rudak przyłączono do Torunia. Ciekawostki krajoznawcze: kościół pw. Opatrzności Bożej, wzniesiony w latach 1902 – 1909, pierwotnie ewangelicki; dawna pastorówka obecnie plebania z lat 1902 – 1909; ruiny Fortu Kolejowego (Eisenbahnfort) z lat 1863 – 1866 na planie sześcioboku; cmentarz ewangelicki przy ul. Włocławskiej z połowy XIX wieku oraz cmentarz ewangelicki przy ul. Rudackiej, także z połowy XIX wieku. Na wydmach na Rudaku odkryto pozostałości obozowisk prehistorycznych myśliwych (tzw. „łowców reniferów”) z okresu schyłkowego paleolitu (IX – VIII tysiąclecie p.n.e.).