Podczas całego CIT-11 dopisywała nam piękna, słoneczna pogoda.

W piątek 27 czerwca uczestnicy udali się samodzielnie, samochodami z Torunia do Kwidzyna.

Kwidzyn – to miasto położone w południowo-wschodniej części wojew. pomorskiego, nad rzeką Liwą, około 5 km od Wisły. Administracyjnie jest siedzibą powiatu kwidzyńskiego. Historycznie leży w Prusach Górnych, na obszarze dawnej Pomezanii, a etnograficznie stanowi część Powiśla. Miasto otaczają malownicze tereny Pojezierza Iławskiego i Doliny Dolnej Wisły.

Krótka historia miasta: w XI w. istniało tu pruskie grodzisko Kwedis, w 1233 r. nastąpiła ponowna lokacja przez zakon krzyżacki, który założył tu bazę wypadową w Pomezanii. W 1243 r. nastąpiło zniszczenie osady podczas walk prusko-krzyżackich i późniejsza odbudowa. W 1285 r. Kwidzyn staje się stolicą biskupstwa pomezańskiego. W XIV w. nastąpiła budowa zamku i katedry, miasto rozwija się jako ważny ośrodek administracyjny i religijny. W 1525 r. na mocy traktatu krakowskiego miasto staje się lennem Polski. W XVII w. miasto znacznie ucierpiało podczas wojen polsko-szwedzkich. Po II wojnie światowej Kwidzyn wraca do Polski, rozwija się jako lokalny ośrodek przemysłowy i kulturalny.

- My w Kwidzynie skupiliśmy się na zwiedzeniu zespołu katedralno-zamkowego. Jest to unikatowy kompleks gotycki z XIV w., łączący zamek kapituły pomezańskiej i katedrę p.w. NMP i św. Jana Ewangelisty. Gotycka świątynia o cechach obronnych, posiada unikatową mozaiką nad wejściem i kryptę trzech wielkich mistrzów krzyżackich. Wnętrze katedry zdobi wielki zespół gotyckich malowideł ściennych z przełomu XIV i XV w., przemalowanych w XIX i XX w.

Zamek to przykład średniowiecznej architektury gotyckiej w Polsce, zbudowany na przełomie XIII i XIV w. przez kapitułę pomezańską na planie zbliżonym do kwadratu, z czteroskrzydłową zabudową i krużgankowym dziedzińcem. Trzy masywne, czworoboczne wieże wysunięte są przed lico murów, podkreślające obronny charakter budowli. Zamek posiada charakterystyczne „gdanisko” – największą i najlepiej zachowaną wieżę sanitarną w Europie, połączoną z zamkiem 56 m gankiem oraz wieżę studzienną połączoną z zamkiem dwiema arkadami, pełniła ona funkcje gospodarcze i obronne. Zamek pełni dziś funkcję muzeum regionalnego, prezentując bogate zbiory związane z historią regionu Dolnego Powiśla oraz kulturą Pomorza.
- Po chwili wolnego czasu wyjechaliśmy samochodami z Kwidzyna do Sztumu gdzie przy zamku oczekiwał na nas Kol. Jerzym Jakubowskim (miejscowy krajoznawca, przewodnik  a zarazem przodownik turystyki pieszej PTTK).

Sztum – to miasto położone w północnej Polsce, w wojew. pomorskim, będące siedzibą powiatu sztumskiego oraz gminy miejsko-wiejskiej Sztum. Leży na przesmyku pomiędzy dwoma jeziorami: Sztumskim (Zajezierskim) i Barlewickim, na zachodniej części Pojezierza Iławskiego. Otoczone jest lasami i jeziorami, co nadaje mu wyjątkowe walory krajobrazowe i przyrodnicze.

Krótka historia miasta: najstarsza wzmianka o Sztumie pochodzi z 1234 r., kiedy był pruskim grodem należącym do włości Aliem. W 1236 r. gród został zdobyty przez Krzyżaków, którzy w latach 1326-33 wybudowali tu zamek, będący siedzibą wójta zakonnego. Prawa miejskie Sztum otrzymał 23.09.1416 r. z nadania wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego Michaela Küchmeistera von Sternberga. W czasach Rzeczypospolitej Sztum był siedzibą sądów ziemskich i miejscem sejmików szlacheckich. Po I rozbiorze Polski w 1772 r. miasto znalazło się w granicach Prus. W XIX w. Sztum stał się siedzibą powiatu, co przyczyniło się do jego rozwoju. Po II wojnie światowej miasto wróciło do Polski i obecnie jest ważnym ośrodkiem administracyjnym regionu.

- Pod przewodnictwem Kol. Jurka najpierw skierowaliśmy się na rynek do zlokalizowanego w miejscu dawnego ratusza kościoła poewangelickiego (ob. kościoła filialnego p.w. Wspomożenia Wiernych). Po obiekcie i znajdującej się na emporach wystawie muzealnej „Sztum i Ziemia Sztumska” oprowadził nas Sławomir Igor Michalik. Następnie przeszliśmy do kościoła farnego p.w. św. Anny wyróżniającego się wysokimi wieżami i bogatą architekturą. Po świątyni oprowadził nas Kol. Jurek. Ostatnim obiektem do którego poszliśmy był zamek krzyżacki – XIV-wieczna warownia, dawna siedziba wójta krzyżackiego i letnia rezydencja wielkiego mistrza zakonu. Zachowane fragmenty zamku i murów miejskich są główną atrakcją historyczną miasta. Po obejrzeniu zamku i jego obejściu dookoła (wzdłuż jeziora Zajezierskiego) pojechaliśmy na bazę noclegową w Sztumie-Barlewiczkach.
Bazą tegorocznego CIT-u był Internat Zespołu Szkół Zawodowych im. Stanisława Staszica w Barlewiczkach.  Po rozlokowaniu się w pokojach wspólnie zjedliśmy obiadokolację w stołówce.  

W świetlicy na  I piętrze odbyła się odprawa nt. programu CIT-u oraz prelekcja o atrakcjach powiatu Sztumskiego którą wygłosił Jerzy Jakubowski.

W sobotę 28 czerwca uczestnicy po spożyciu śniadania udali się na dwie wycieczki piesze. Pierwsza 20 km na trasie: Gościszewo – Węgry – Uśnice-Parpary – Sztumskie Pole – Jez. Parlety – Sztum – Barlewiczki (prowadzący A. Cyrwus) w której udział wzięło 15 osób oraz druga 10 km na trasie: Barlewiczki – Jez. Sztumskie – Zajezierze – Jez. Parlety – Sztum (cd. zwiedzania miasta) – Barlewiczki (prowadzący J. Jakubowski i T. Perlik) w której udział wzięło 7 osób. Po powrocie był czas wolny a następnie wspólnie zjedliśmy obiadokolację w stołówce. Wieczorem udaliśmy się jeszcze na samochodową wycieczkę krajoznawczą podczas której w Jurkowicach obejrzeliśmy średniowieczny „Akwedukt Jurkowickie Sklepienie” doprowadzający wodę pitną do zamku w Malborku. Jest to konstrukcja wykonana z ziemi i kamienia polnego oraz cegieł o długości blisko 1 km. Wybudowano go, aby pokonać dolinę Jurkowickiej Strugi, płynącą 11 m poniżej lustra wody Kanału Juranda. Kamienny przepust ma 56 m długości i 4 m wysokości. Kamienie uszczelnione są gliną, dzięki czemu woda z wyżej płynącego kanału nie wycieka. We wsi Kalwa zwiedziliśmy natomiast ciekawy kościół filialny p.w. św. Marii Magdaleny (XIV – XV w.).
Po powrocie na bazę odbyła się w świetlicy kolejna odprawa-spotkanie organizacyjne, a po niej spotkania towarzyskie w podgrupach.

                                                                                    Opracował: Tadeusz Perlik.