- Wędrówki rodzinne 2.08.2025r zgromadziły 19 turystów.
Tematem 11km przejścia były istniejące i dawne mosty toruńskie.
Trasa wiodła mostem E. Zawackiej przez Rudak do Kępy Bazarowej. Dalej mostem J. Piłsudskiego przez Bulwar Filadelfijski i Winnicę do Placu Daszyńskiego.
Opracowała Dorota Dobrańska.
Most kolejowo-drogowy przez Wisłę w Toruniu powstał w latach 1869-1873 w ramach budowy linii kolejowej Poznań-Olsztyn i otrzymał wtedy funkcję drogowo-kolejową. We wrześniu 1871 roku konstrukcja mostu przeszła pomyślnie próbę obciążeniową, polegającą na wjechaniu 6 obciążonych węglem lokomotyw. Most uroczyście otwarto 14 sierpnia 1873 roku, a jego budowa pochłonęła w sumie 5.300.000 marek. Na moście w końcu XIX i na początku XX wieku był pobierany podatek od bydła, koni, zwierząt i wozów tzw. „kopytkowe”. Z okresu I wojny światowej toruński most kolejowo-drogowy wyszedł bez zniszczeń. Na początku lat międzywojennych toruńska prasa ubolewała nad tragicznym stanem nawierzchni mostu żelaznego w Toruniu, do czego w znaczący sposób przyczyniła się ilość przejeżdżających składów kolejowych. Sytuacja skłoniła władze kolejowe do podjęcia niezbędnych prac związanych ze wzmocnieniem i odnowieniem mostu. Po różnych perturbacjach w 1927 roku ogłoszono przetarg na wykonanie prac mostowych. Przetarg wygrało Towarzystwo Fabryki Machin i Odlewów K. Rudzki i Spółka – wykonawca Mostu Poniatowskiego w Warszawie. Prace trwały od 23 sierpnia 1928 roku do 28 stycznia 1929 roku. Od lat 30-tych XX wieku, po uzyskaniu 2 toru most pełnił rolę wyłącznie mostu kolejowego. Cały most posiadał 997 metrów długości. Podczas II wojny światowej most dwukrotnie został wysadzony, najpierw przez wojsko polskie, później przez Niemców. Po II wojnie most oddano do eksploatacji w kwietniu 1947 roku. W 1983 roku ukończono elektryfikację linii kolejowych: Toruń Główny-Inowrocław, w 1984 roku Toruń Główny-Bydgoszcz Główna, a w 1987 roku Toruń Główny-Iława, przy tej okazji zelektryfikowano i zmodernizowano toruński most kolejowy. 27 maja 1999 roku most otrzymał imię Ernesta Malinowskiego, znanego budowniczego najwyżej położonej linii kolejowej w peruwiańskich Andach.
Opracował: Henryk Miłoszewski.