|
Środa 23.04.2025r.
Wycieczka z cyklu „60 + z PTTK”.
W dniu 24 kwietnia br. Oddział Miejski Polskiego Towarzystwa Turystyczno – Krajoznawczego im. Mariana Sydowa w Toruniu zaprasza mieszkańców miasta i regionu do udziału w kolejnej wyprawie krajoznawczo – pieszej w ramach popularnego cyklu „60 + z PTTK”. Spotkanie uczestników o godz. 10.00 przy „Generałówce” na ul. Przedzamcze. Temat wiodący wycieczki to „Placówki zdrowia w Toruniu”. Długość przejścia ok. 5 km. Wycieczkę poprowadzi przodownik turystyki pieszej PTTK Izabela Miłoszewska.
Modernistyczny gmach Miejskiej Przychodni Specjalistycznej, został wzniesiony w latach 1928 – 1930 z przeznaczeniem na Kasę Chorych ("Pałac Zdrowia"). Zaprojektował go architekt inż. Kazimierz Ulatowski. Budową kierował budowniczy Fr. Schneider, w oparciu o miejscowych rzemieślników i pracowników. 5.02.1931 roku został poświęcony przez biskupa Stanisława Okoniewskiego. Obiekt miał być nowoczesny, pod każdym względem, jak napisano"... Pałac otrzyma również najnowsze techniczne urządzenia wewnętrzne w każdej dziedzinie leczniczej...". W suterenach gmachu będą się mieściły publiczne łazienki i natryski, z których za niezbyt wysoką opłatą, korzystać będą mogli wszyscy mieszkańcy miasta. Ponadto znajdą się tam ubikacje gospodarcze (piwnice, pomieszczenia). Na parterze oprócz lekarza dyżurującego, będą pomieszczenia Zakładu wodoleczniczego dla chorych członków Kasy, Zakładu Zanderowskiego i fizykoterapeutycznego oraz kuchni mlecznej dla dzieci. Na 1 piętrze: pomieszczenia administracji, gabinet naczelnego lekarza Kasy Chorych, Poradnia dla matki i dziecka, Poradnia dla chorych na gruźlicę ( z osobnym wejściem) i kuchnia mleczna dla nich, gabinet dentystyczny, laboratoria i Zakład rentgenowski. Na 2 piętrze: Ambulatoria lekarskie, oddziały: inhalacyjny, chorób skórnych i wenerologiczny, chirurgiczny oraz prywatne mieszkanie dyrektora Kasy Chorych. Witraże w budynku wykonał poznański artysta Henryk Jackowski. Od 1934 roku budynek nazywano powszechnie – "Ubezpieczalnią".
Sobota 26.04.2025r.
Wycieczka z cyklu „Wędrówki rodzinne z PTTK”.
W dniu 26 kwietnia 2025 roku Oddział Miejski Polskiego Towarzystwa Turystyczno – Krajoznawczego im. Mariana Sydowa w Toruniu zaprasza mieszkańców miasta i regionu do udziału w kolejnej wyprawie krajoznawczo – pieszej w ramach popularnego cyklu „Wędrówki rodzinne z PTTK”. Spotkanie uczestników o godz. 8.45 na przystanku MZK linii nr 111, przy pl. św. Katarzyny, skąd o godz. 8.54 nastąpi wyjazd do Gronowa. Trasa wyprawy będzie prowadziła z Gronowa, przez Młyniec, Jedwabno, z zakończeniem w Lubiczu Dolnym. Długość całego przejścia pieszego wyniesie około 11 km. Wyprawę poprowadzi przodownik turystyki pieszej PTTK Wiesław Zieliński.
Gronowo – wieś w gminie Lubicz. Na terenie wsi odkryto gród wczesnośredniowieczny z VIII wieku. Na kartach historii pojawia się w 1414 roku, jako miejscowość, która poniosła szkody wojenne. W 1472 roku król Kazimierz Jagiellończyk udzielił zezwolenia wojewodzie chełmińskiemu Gabrielowi Bażyńskiemu na przekazanie wsi Janowi Rackendorff. W 1520 roku król Zygmunt I nadał wieś radzie miasta Torunia. W XVII wieku w czasie wojen szwedzkich została poważnie zniszczona. W 1728 roku właścicielem był Jan Czapski, w 1749 roku Łukasz Zalewski. W 1796 roku król pruski Fryderyk Wilhelm nadał dobra swojemu adiutantowi Krzysztofowi Chlebowskiemu, który odsprzedał majątek Ignacemu Piwnickiemu. Od 1798 roku właścicielem dóbr był Samuel F. Wolff. Ciekawostki krajoznawcze: kościół parafialny św. Mikołaja z l. połowy XIV wieku, gotycki; pałac secesyjny z podjazdem, zbudowany w 1918 roku przez rodzinę Wolffów; w otoczeniu pałacu park krajobrazowy z przełomu XIX/XX wieku z 23 gatunkami drzew (m.in. magnolie, klon srebrzysty); w lesie w kierunku Kamionek usytuowane jest mauzoleum grobowe rodziny Wolffów z początku XX wieku. Poza tym na terenie wsi grodzisko średniowieczne oraz cmentarz ewangelicki z XIX wieku.
Niedziela 27.04.2025r.
XXI Rajd rowerowy – szlakami rowerowymi Gminy Czernikowo.”.
W dniu 27 kwietnia (niedziela) 2025 roku Oddział Miejski Polskiego Towarzystwa Turystyczno – Krajoznawczego im. Mariana Sydowa wspólnie z Klubem Turystyki Kolarskiej „Przygoda” w Toruniu i Zespołem Szkół w Czernikowie zapraszają mieszkańców miasta i regionu do udziału w XXI Rajdzie rowerowym – szlakami rowerowymi Gminy Czernikowo. Zbiórka chętnych w Toruniu, na parkingu pawilonu handlowego OBI przy ul. Szosa Lubicka o godz. 9.00, skąd nastąpi przejazd do Czernikowa, gdzie dalej wspólnie z turystami z Gminy Czernikowo, pokonają trasę: Witowąż, Pokrzywno, do Włęcza. We Włęczu przy odbudowywanej chacie kantora, turysci zatrzymają się na dłuższy pobyt. Po odpoczynku i posiłku nastąpi powrót przez Osiek, Złotorię do Torunia. Łączna długość trasy wyniesie ok. 60 km (w tym ok. 10 km drogami leśnymi). Udział w rajdzie jest bezpłatny. Warunkiem udziału jest posiadanie sprawnego roweru i odpowiednia kondycja pozwalająca na przejazd trasy w tempie turystycznym, młodzież do lat 18 może wziąć udział, jedynie pod opieką osoby dorosłej.
WŁĘCZ. Osada wzmiankowana w 1 połowie XV wieku jako własność Jana, stolnika dobrzyńskiego. W połowie XVI wieku należała do Jadwigi i Doroty, córek Andrzeja Sumińskiego. Potem weszła w skład dóbr Steklin aby po jakimś czasie przejść do majętności Nowogródek. Zasiedlona przez olędrów około 1630 roku, jedna z pierwszych na terenie ziemi dobrzyńskiej. W czasie „potopu szwedzkiego” zniszczona i spustoszona. W 1702 roku Włęcz, podobnie jak okoliczne miejscowości zostały spustoszone przez wojska saskie. W 1706 roku Włęcz wchodził w skład klucza majątkowego Zielińskich ze Skępego. W 1740 na południe od Wilczych Kątów powstał – rumunek Włęcz. Przeprowadzona w 1781 roku wizytacja parafialna potwierdziła istnienie rumunku oraz cmentarza. W 1838 roku we Włęczu został utworzony kantorat kościoła ewangelicko – augsburskiego w Osówce. Ciekawostki krajoznawcze: cmentarz ewangelicki, wcześniej mennonicki, założony w 1 połowie XVII wieku; zrekonstruowana chata dawnego kantoratu wraz z dzwonnicą z 1 połowy XIX wieku; chaty drewniane typu olenderskiego oraz „ dobrzynki ” z XIX wieku. Chata kantora to niezwykłe miejsce, w którym jest organizowanych wiele imprez etnograficzno – kulturalnych m.in. dzięki wielkiemu zaangażowaniu społecznemu pana Dariusza Chrobaka.
Środa 30.04.2025r.
Wycieczka z cyklu „60 + z PTTK”.
W dniu 30 kwietnia br. Oddział Miejski Polskiego Towarzystwa Turystyczno – Krajoznawczego im. Mariana Sydowa w Toruniu zaprasza mieszkańców miasta i regionu do udziału w kolejnej wyprawie krajoznawczo – pieszej w ramach popularnego cyklu „60 + z PTTK”. Spotkanie uczestników o godz. 10.00 przy Szpitalu Dziecięcym, przy ul. Konstytucji 3 Maja. Celem wycieczki będzie rzeka Drwęca. Długość przejścia ok. 5 km. Wycieczkę poprowadzą przodownicy turystyki pieszej PTTK Teresa i Grzegorz Karasiewicz.
Drwęca – jedna z dwóch głównych rzek regionu, prawy dopływ Wisły. Na przestrzeni lat obowiązywały różne jej nazwy tj. w 1243 r. – Drewanza, w 1312 r. Drwance czy w XVIII w. – Drewenz. Źródła rzeki znajdują się niedaleko miejscowości Drwęck i Czarciego Jaru, u podnóża Góry Dylewskiej na wysokości 192 m n.p.m. Po prawie 30 km od źródeł, wpływa do jeziora Drwęckiego, przez które płynie aż 12 km. Drwęca ma łączną długość około 220 km. Przepływa m.in. przez Ostródę, Nowe Miasto Lubawskie, Brodnicę, Golub-Dobrzyń oraz przez część Torunia – Kaszczorek. Zasilana jest wodami wielu rzek i rzeczek m.in. przez Wel, Skarlankę, Gizelę, Iławkę, Elszkę, Rudę, Górzankę, Brynicę, Pissę, Kujawkę, Strugę, Rypienicę, Ruziec, Lubiankę, Strugę Rychnowską, Strugę Lubicką, a także Jordan w Złotorii. Drwęca uchodzi do Wisły, obok ruin zamku króla Kazimierza Wielkiego w Złotorii, na wysokości 36,6 m npm. Poniżej Golubia-Dobrzynia osiąga prawie 40 metrów szerokości przy średniej głębokości 1 - 3 metrów. Od jeziora Drwęckiego rzeka bardzo mocno meandruje tworząc romantyczne zakola pośród łąk. W 1961 roku Drwęca na całej swojej długości została uznana rezerwatem ichtiologicznym, w którym objęto ochroną gatunkową: troć wędrowną, certę, pstrąga potokowego oraz łososia. Ponadto przy ujściu Drwęcy do Wisły żyje dość ciekawe zwierzę z przyssawką o nazwie minóg rzeczny. Od średniowiecza aż do końca XIX wieku rzeka Drwęca była wykorzystywana do spławiania drewna, sporadycznie również w XX wieku. Od końca XVIII wieku do roku 1920 stanowiła granicę państwową pomiędzy Prusami a Rosją. Krzyżacy wykorzystywali wody rzeki do tradycyjnego transportu płodów rolnych, leśnego runa, mięsa i skór. Na szkutach przewożono stal i sól.
Sobota 03.05.2025r.
Wycieczka z cyklu „Wędrówki rodzinne z PTTK”.
W dniu 3 maja 2025 roku Oddział Miejski Polskiego Towarzystwa Turystyczno – Krajoznawczego im. Mariana Sydowa w Toruniu zaprasza mieszkańców miasta i regionu do udziału w kolejnej wyprawie krajoznawczo – pieszej w ramach popularnego cyklu „Wędrówki rodzinne z PTTK”. Spotkanie uczestników o godz. 7.30 na dworcu PKP Toruń Wschodni, skąd o godz. 7.47 nastąpi wyjazd do Grudziądza. Trasa wyprawy będzie prowadziła przez cmentarz garnizonowy, grudziądzką cytadelę oraz Górę Forteczną, do dworca PKP. Długość całego przejścia pieszego wyniesie około 10 km. Wyprawę poprowadzi przodownik turystyki pieszej PTTK Hanna Czech.
Grudziądz – miasto liczące około 90 tysięcy mieszkańców, położone nad Wisłą. Pierwsza wzmianka o Grudziądzu pochodzi z 1065 roku. Najcenniejszym obiektem historycznym miasta jest gotycki kościół farny św. Mikołaja, wzniesiony na przełomie XIII/XIV wieku, usytuowany pomiędzy ulicami: Prostą i Ratuszową. Wewnątrz kościoła możemy obejrzeć ołtarz główny z 1728 roku, fragmenty gotyckich malowideł z XIV wieku oraz późnoromańską chrzcielnicę z 1 połowy XIII wieku. Przy ul. Ratuszowej znajduje się późnobarokowy budynek d. kolegium jezuickiego (obecna siedziba władz samorządowych miasta) z lat 1648-1725 z polichromią z 1 połowy XVIII wieku i d. refektarzem z malowidłami i stiukową dekoracją. Dawne kolegium przylega do barokowego kościoła pojezuickiego św. Franciszka Ksawerego z 1723 roku. W wyposażeniu kościoła znajduje się wiele obrazów i rzeźb z przełomu XVII/XVIII wieku. Przy ul. Spichrzowej znajduje się zespół dawnych spichrzów, składający się z 26 obiektów, wcześniej pełniących funkcje magazynowo - obronne. Najwcześniejsze pochodzą z lat 1346-1365, charakteryzują się tym, że w dolnych partiach są gotyckie, a w górnych po przebudowach renesansowe i barokowe. Ulicą Spichrzową dochodzimy do gotyckiej Bramy Wodnej z początku XIV wieku, jedynej ocalałej ze średniowiecznych bram grudziądzkich. Obok bramy, przy ul. Wodnej wznosi się barokowy budynek dawnego klasztoru Benedyktynek z 1 połowy XVIII wieku. Po II wojnie światowej został przeznaczony na zbiory archeologiczne, historyczne i sztuki – muzeum w Grudziądzu. Idąc Aleją Biskupa Chrystiana na początku, której możemy podziwiać rzeźbę Flisaka, w dalszej kolejności możemy zachwycać się średniowiecznymi murami miejskimi, pochodzącymi z XIV wieku. Przy ul. Szkolnej wznosi się gotycki kościół św. Ducha z 1 połowy XIV wieku a dalej w narożu ul. Szkolnej i Klasztornej wznosi się dawny barokowy pałac Opatek z około 1730 roku. Jego elewacja jest bogato rzeźbiona z licznymi rzeźbami zakonnic i zakonników benedyktyńskich. W pałacu znajdują się zbiory muzeum grudziądzkiego oraz stała wystawa „Centrum Wyszkolenia Kawalerii”. Na szczycie Góry Zamkowej, do której dochodzimy ul. Zamkową znajdują się pozostałości gotyckiego zamku krzyżackiego z 2 połowy XIII wieku. Zachowane są elementy fundamentów wieży obserwacyjno - obronnej, ostrołukowy portal, częściowo mury międzymurza oraz studnia. Od kilku lat na terenie zamku prowadzone są prace archeologiczno-historyczne. Poniżej zamku, a także wzdłuż ul. Zamkowej ciągną się odcinki gotyckich murów miejskich. Przy ul. Wybickiego znajduje się d. kościół i klasztor Reformatów z 2 połowy XVIII wieku, który został zamieniony na więzienie.
Henryk Miłoszewski ©
|
